Başarısı öyküsüne şahit olduğum bir kadın soracak olursanız bana, o benim çok yakınımda… Büyüdükçe anlamaya başladım bazı şeyleri. Onun neden hep çalıştığını. Sabah uyanıyorum çalışıyor. Akşam yatıyorum çalışıyor. İşte çalışıyor, evde çalışıyor. Bazen makale okuyor, bazen tez düzeltiyor. Aynı zamanda bize en güzel yemekleri pişiriyor. En güzel pastaları yapıyor. Benim ödevlerime yardım ediyor. Kardeşimle oyun oynuyor.
Ben küçükke
n bazen onun bilgisayarını benden çok sevdiğini düşünüyordum. Neden bana resim çizmiyor, hep bilgisayarında oyun oynuyor diye kendi kendime soruyordum. Ama şimdi anladım ki o bugünkü başarısını, ününü ve kariyerini çok çalışmasına borçlu. O, bir bilim kadını… O, kendini ilme ve öğrencilerine adamış bir kadın…
Bunların dışında o,
Her sabah şefkatle beni öperek uyandıran,
Her gece sevgiyle başımı okşayarak uyutan,
Her zaman bana yardımcı olduğunu hissettiren,
Bana bazen kızsa da hep koruyan, saran, sarmalayan,
Karşılıksız seven kadın…
O, bir ANNE…
O, benim ANNEM…