Bugün dünden farklı mı? Bugün de hergün olduğu gibi aynı okula gidip aynı insanları mı gördün? Aynı şeyleri mi hissettin? Aynı şeyleri mi yaptın? Kaldır kafanı bak bir etrafına. İnsanlar, bulunduğun yer, düşüncelerin, bunların dünki şeylerden farklı olması lazım. Her kafanı kaldırdığında, farklı insanları görmen farklı yerlerde olman lazım. Ama senin hayatın sadece ikiye ayrılıyor: haftaiçi ve haftasonu tek farklı olan şey haftaiçi okulda olman ve haftasonu evinde ders çalışıyor olman. Hayatın, okul ve okuldaki yaşananlar üzerine kurulmuş. Okuldaki arkadaşların, okuldaki öğretmenler, ödevler, sınavlar… Senin hayatın okul olmuş. Sorsak tek amacın iyi bir üniversiteye gidip iyi bir işe sahip olmak. O kadar alışmışsın ki toplumun bakış açısına kendi gözlerin kör olmuş.
Türkiye’de okula gidiyorsan ona büyük bir zaman harcıyorsun demektir aynı zamanda iyi bir miktar para ve emek. Peki o sana ne veriyor hiç merak ettin mi? Tabii ki de merak etmedin çünkü çok iyi bildiğini zannediyorsun. Sana ve senin gibilere çok acıyorum. Sen her ne kadar istesen de bu ülke seni harcar. Ya fazla zeki olman lazım ya da torpil. Öyle bir zeki olman lazım ki torpil yaptıracak arkadaşların olsun. Ya da hayatına kendiliğinden çıkar bu arkadaşlar. Bana güvenebilirsin bu ülkede tek geçerli olan şey torpil. Ne kadar test çözersen çöz, ne kadar zeki olursan ol kralın tarafında olman gerekir. Kısacası Türkiye şartlarında okumanın çok da bir anlamı yok. Okumadan ülkenin başına bile geçebilirsin (örnekleri var).
Yaptığın onca fedakarlığın sana bir geri dönüşü olmayacağını bilmene rağmen neden devam edesin? Saatlerini, sevdiklerini, aileni, dostluklarını ve en önemlisi de yeteneğini neden ülkenin seni harcayacağı gibi harcayasın? Sırf iyi bir miktar maaş içiin 12 yılını niye çöpe atasın? Yıllarca hazırlandığın üniversite sınavında ya heyecandan bayılırsan? Ya yolda trafik kazası geçirirsen? Peki ya sınavdan çıktığında bir canlıbomba yüzünden hayatındna olursan. Annenin nasıl üzüleceğini düşün. Yapmadığın onca şey için nasıl pişman olurdun düşün. Değer miydi o gün annenlerle yemeğe gitmemene? Değer miydi uyumadığın gecelere? Sen belki de dünyaca ünlü bir müzisyen olacaksın ya da herkesin hayranlıkla izleyeceği bir basketbolcu. Ama zamanın olmayacak sınavlara çalışmaktan, ödevleri yapmaktan, antrenmanlara gidemeyeceksin. Gitsen de okuldakiler seni hep tehdit ederek psikolojini bozacaklar. En sonunda, kendini yokeden, kimsenin adını bile bilmediği diğer insanlar gibi sen de pes edeceksin. Kendini çürüteceksin 12 yıl boyunca… 144 ay 4 382,90639 gün 105 189,753 saatini düşüncesizce, sırf topluma ayak uydurmak, normal karşılanmak için yavaş yavaş, gün gün yok edeceksin. Kazanmak için çıktığın bu yolda kaybettiklerin için pişman olacaksın. Kısacası topluma sorgusuz sualsiz uyduğun takdirde sen hiç kazanamayacaksın.