Bir Cumartesi günüydü internet üzerinden tanıştığım kızla buluşmaya giceketim, o kadar heyecanlıydım ki hazırlanırken elim ayağım birbirine dolanmıştı. Sabah kalktığım saçımla gün boyu gezen ben sırf buluşma için en az yarım saatimi saçımı yapmaya harcamıştım. En sonunda hazırlıklarımı bitirmiştim ve buluşacağımız cafeye doğru yola çıkmıştım.
Cafeye vardığımda önce onu bulamamıştım ama uzun uğraşlar sonunda bulmayı başarmıştım, arkası dönüktü ve içime bir şühe oluştu çünkü duyduğum kadarıyla internet üzerinden tanışan insanlar yüz yüze geldiklerinde pek mutlu olmuyorlarmış. Gidip yanına oturduğumda pekte söylenilen gibi olmadığını anlamıştım. ilk iki ayımız çok güzel geçmişti her şey mükemmel ilerliyordu, sinemaya gidiyor, lunaparklarda çoçuklar gibi eğleniyorduk fakat o kara gün gelmişti. O çok değer verdiğim, canımın bir parçası olan kızın beni aldattığını öğrenmiştim. Sanki birisi kalbimi yerinden çıkarmış gibi hissediyordum. Gidip bu durumu onunla konuşmam gerektiğini biliyordum fakat bir türlü yanına gidemiyordum. Ne tesadüf ki yaklaşık iki hafta sonra tekrar karşıma çıkmıştı, ne yapacağımı ve ne diyeceğimi bilmiyordum. Resmen konuşmayı unutmuştum. İki medeni insan gibi konuşup anlaşmıştık asla ama asla birbirimize kötü davranmayacaktık, arkasından konuşmayacaktık. Yine her şey eski haline dönmüştü. Taksim meydanında yürüyordum, epeydir yürüdüğüm için bacaklarım ağrımaya başlamıştı. Bulduğum ilk banka oturup insanları izlemeye başlamıştım, kimisi acele ediyor kimisi ise rahat rahat işlerini hallediyordu. İnsanları izlerken zamanın nasıl akıp geçtiğini fark etmemitim, saatime baktığımda saat 5 olmuştu ve ben buraya saat 1 de gelmiştim. 4 saattir oturuyormuydum?
Oturduğum banktan kalktım ve işlerimi yapmak üzere yürümeye başladım. Sonunda aldığım ilk gün açılan ayakkabılarımı değiştirebilecektim. Tüm işlerimi bitirdim ve arabama doğru yola koyuldum, ileride bir kalabalık dikkatimi çekti ve kalabalığa döğru yürümeye başladım. O kadar insan vardı ki neler olup bittiğini anlayamadım ama bildiğim bir şey vardı buradan geçemezdim mecburen araka yolu kullanmak zorundaydım. Arka yola girdiğimde biraz ürktüm çünkü hiç kimse yoktu herkes ana caddedeydi. Yerlere bakınarak giderken yerde beyaz bir zarf buldum, zarfı açtım ve içinden çıkan hafif nemli kağıtta söyle yazıyordu” Eğer ona bir şans daha veriyorsan kendini bir daha kandırmayı göze alıyorsun demektir” yazıyordu. Yerde bulduğum bu notu alıp cebime koydum ve hızlıca oradan uzaklaştım.
Sonunda arabama varmıştım, arabaya bindiğimde cebi koyduğum o not aklıma geldi, acaba ne demek istiyor olabilirdi? Bildiğim tek bir şey vardı o da sevgilimin beni bir daha asla terk etmeyeceğiydi. Umarım…