Başarı sizce tam olarak nedir? Başarılı olduğumuzu anlamamız için birilerinin beğeni dolu yorumlarına gerçekten ihtiyacımız var mı? Bana kalırsa yalnız insanlar tarafından onaylanmaya ihtiyaç duymadan, kendimiz için bir şeyler yapabildiğimiz zaman gerçek başarıya ulaşırız.
Çok küçük yaşlarımızdan beri yaptığımız her işi ailemizin, öğretmenlerimizin, arkadaşlarımızın veya diğer 3. kişilerin takdirini toplamak amacıyla yapıyoruz. Daha ilkokula başlarken ailemiz veya okulumuz tarafından çeşitli yarışmalara veya gösterilere katılmamız sağlanıyor ve bunlardan aldığımız ödüllerle herkesten tebrik ve onay cümleleri duyuyoruz. Sanki bir şeyleri başarsak ve bunu kimse duymasa, görmese yaşamamışız gibi hissediyor ve her türlü platformda giriştiğimiz her şeyi paylaşıp bir “aferin” duymayı bekliyoruz. Başarılarımızı göstereceğiz diye şekilden şekle giriyor, adımızı duyurmaya çalışıyoruz. Acaba bunları beklemeyi bırakıp kendimiz için bir şeyler yapsak daha mutlu ve gururlu hissedebilir miydik?
Elbette bazı başarılarımızı yakın çevremizle paylaşıp mutluluğumuzu paylaşmak istememiz normal. Çevremizdeki insanlar için bir gurur kaynağı olduğumuzu bilmek de bizi diğer başarılarımız veya en azından girişimlerimiz için motive eder. Ancak yine de sırf birilerini sevindirmek için bize ait olan bu hayatı başkaları için yaşamamalıyız. Kendimizi mutlu eden bir şeyle uğraştığımızı görmek bizi seven insanları da yeterince mutlu eder, başarılı olsak da olmasak da.
Örneğin belki de şu anda dünyaca ünlü olan sanatçılardan çok daha yetenekli, başarılı sanatkarlar olabilir. Bunu biz bilmiyoruz diye bu insanlar başarısız mı sayılır? Sadece isimlerini bilmeyip onları filmlerimize konu etmiyoruz, reklamlarımızda oynatmıyoruz o kadar. Onlar da yaptıkları eserlerle gurur duyuyor ancak bunu tüm dünyayla paylaşmak yerine kendilerine saklıyor olabilirler.
Aynı şekilde sporcularımız için de öyle. Seneler boyu belirli bir dal üzerine yoğunlaşıp emek gösterseler ve çok başarılı olsalar da gerek imkanların kısıtlı olmasından dolayı, gerekse kendi kişisel iradelerine bağlı olarak isimlerini dünyaya duyurup ün kazanma şansını kullanmayan sporcular mutlaka dünyanın her yerinde vardır. Duyulmadı ve insanlar tarafından “onay” almadı diye bu sporcu ve sanatçılar başarılarından ve yeteneklerinden hiçbir şey kaybetmiş sayılmaz.
Artık adımızı duyurup para, övgü, onay amacıyla bir şeyler yapmayı bırakıp kendi mutluluğumuz ve geleceğimiz için sanata, spora yönelmeliyiz. Hayatımızın bir noktasına gelince bizi motive eden o övgü dolu cümleler üzerimizde çok büyük bir baskı yaratacak ve başarısızlığa tahammül edemeyen, hırs dolu insanlara dönüşeceğiz. Dünyada böyle insanlara değil, mutlu, enerjik ve kendi kendine yetebilen insanlara ihtiyacımız var. Umarım bir gün hepimiz başkalarının onayını beklemeden önce kendimizi onaylamayı başarabiliriz ve bununla yetinebiliriz.