Sanırım ben çok şanslıyım. Herkes belki de yalnızca bir eve sahipken ben iki eve birden sahibim. Birisi Ankara’da, diğeri ise benim için çok özel olan Akçay’da.
Dedemin bana yapmış olduğu ağaç evim, akşam üstleri sallandığım salıncağım, bazen yavrulayan kedilerimin hatta en yakın dostum Sarı’nın yani köpeğimin olduğu evim.
Altı aylık olduğumdan itibaren her yazımı anneannem ve dedemle geçiriyorum. Her sabah canım anneannemin bizim için pişirdiği güzel şeylerin kokusuyla ve dedenin bizi uyandırmak için kullandığı düdüğün sesiyle güne başlıyorum. Arka bahçemizde güzel bir kahvaltı sonrası, ağaç evimin verandasında resim yapıyorum. Birden kapıda Sarı beliriyor. Anlaşılan Sarı’nın bisküvilerini yeme zamanı gelmiş. Sarı biraz bize kendini sevdirdikten sonra diğer köpeklerin yanına gidiyor.
Akşam üstleri dedem bizi denize götürüyor. Burada en sevdiğimiz şeyi yapıyoruz, anneannemle beraber taş topluyoruz. Tabii 
ki ikimizin favorisi de bu taşları boyamak.
Ahh! Daha neyini anlatayım Akçay’ımın. Sanırım orada daha çok anı biriktireceğim.
ORASI BENİM İÇİN HEP ÖZEL OLACAK
BEREN BODUR 4/B SINIFI