Babamla geçen gün sohbet ederken sordum.
– Baba sen çocukken hangi bilgisayar oyununu oynardın ?
– Biz çocukken bilgisayar falan yoktu oğlum.Biz sokakta arkadaşlarımızla oyun oynardık.
– Nasıl oyunlar ?
– Saklambaç,yakar top,futbol,çelik-çomak. Ve aklıma gelmeyen bir sürü oyun.
– Yani hiç bilgisayar oyunu oynamadın öyle mi ?
– Yok oğlum.Benim zamanımda arkadaşlarla zaman geçirmek ve onlarla olmak dünyanın en keyifli işiydi.
Babamla konuştuktan sonra ben de kendi kendime düşündüm.Biz niye sokaklarda arkadaşlarımızla oynayamıyoruz diye ?
Ve …
Maalesef hepimiz bilgisayar ve tablet oyunlarına gömülmüşüz.
Ben arkadaşlarımla oynamayı tercih ederim. Çünkü arkadaşlar bu hayatta az bulunuyor. Zaten bilgisayar oyunları hayatımızın bir parçası. Bilgisayar oyunları beyni olumsuz etkiler. Ben bu olumsuz etkiye katlanamam. Benim için arkadaşlar bilgisayardan daha önemli. Bilgisayar oyunlarını arkadaşlardan daha çok sevmem. Benim arkadaşlarımın bana ifade ettiği mutluluk,sevinç duygularını katar. Bilgisayar oyunlarına zaman ayırırım .Ama konu arkadaşlar ise;o başka. Her zaman arkadaşlar birbirlerini kollar. Ben de bir gün bir arkadaşımı kollayacağım. İşte “O gün bugündür “ diyeceğim. Artık kimse bizim yaşamımıza karışamayacak.Biz mutlu mesut yaşayacağız.
Yarın öbür gün başımız sıkıştığında çevremizde ailemizden başka bize yardım edecek,bizimle oturup derdimizi paylaşacak ve bize destek olacak tek varlık bence arkadaşlarımız olacaktır.
Dolayısıyla arkadaşlarımızı sevmeli,korumalı ve onlara değer vermeliyiz.Yoksa bir gün hepimiz YALNIZ kalacağız.