Yine her zaman olduğu gibi kendimi en çok kendim hissettiğim ama kendime ait olmayan ve doğanın ta kendisi olan o toprak yol demeyecek kadar engebeli, engebenin kafaya takılmadığı zaman da kendi yolunu bulmaya çalışan bir hayvanın kullandığı toprak kadar anlamsız ama benim için bir o kadar manalı bu yoldayım. Yürüyorum ama nereye gideceğimi bu kez bilmiyorum çünkü ilk defa bu yolun bu denli uzayan bu koluna girmiştin. Bir sürü kolu vardı bu yolun. Ama ben yalnızca aynı kolu kullanıyordum tıpkı yıllardır yaşadığım sıradan ve artık rutine dönmüş hayatım gibi.
Rutin yalnızca aktivitelerde olur diye düşünüyordum. Ki evet doğruymuş. Yaşamak, yaşamak da bir aktivite aslında bizim zorunlu olduğumuz bir eylem. Tabii bazı durumları es geçtiğimiz zaman. Ama insanın yaşamının bir rutin olması gerçekten çıkması çok zor olan bir yol gibi. Bu yol benim şu an içinde bulunduğum ya da yalnızca zihnimin bu yolun derinliklerinde olduğu bu bilmediğim ama illa ki bir sonu olan bu yol gibi. Ben artık yeni kararlar aldım ve bugün olduğu gibi yeni şeyler deneyip her ne kadar zor olsa da kendimi bağımlı kılmayarak daha çok hayatın içinde olmaya başladım. Bundan sonra artık hayatın içinde senin önünde olacağım dediğim bir yol ve artık o kızdan kurtulduğum – kumarhanedeki kız – işin her şeyden çok kendim olmaya başladım. Kendi kendime kendimi yeniden çizdim. Yolumu artık var olandan değil var edilenden seçtim. Hep bir yenisi olan eskiyi değil hep bir yenisi olacak yeniyi yeğledim. Kendimi bir kısır döngüye değil ileriye doğru bir ivmesi olan bir çarka aldım. Ama çarkın kendisi değil çarkın üstündeki oldum. Eğer çarkın kendisi olsaydım sürekli aynı şekilde bir kısır döngüye girerdim ve bunu daha önce söylediğim gibi seçmedim.
Bazen de bu yolda yürürken hiç olmadığı kadar mutlu. Hiç olmadığım kadar neşeli oluyorum. Kuşların cıvıltılaşmasının hafiften esen ince rüzgarla karışıp oluşturduğu o güzel uyum beni hayata tekrardan bağlamaya yetiyor. Az konuşup çok düşünerek geçiriyorum bu hayatı.Yeni bir şey gerekiyordu ve artık yeni bir hayata başlamam gerekiyordu. Herkesten uzakta ama bana ve benim derinliklerimdeki bazı olmazlara yakın bir hayata başlamam. Yaptım dediğim herşeyden koptum fikirlerim ölmüştü. Belki öldürülmüştü ama koptum. Başkası oldum. Öldüm. Yeniden doğdum. Ben değil ben gibi olan bir hayvana başka bir insan oldum.
Benliğimi bozdular. Beni benden çaldılar. Beni benle bozdular. En büyük silahları bendim ama en ilginci bana karşı bendim. Her türlü zayıf noktasını bilen bir düşmandı. Çok etkiliydi. Tam noktasından vurdu. Ve öldürdü. Hayallerimizin öldüğü gibi. Benliğimi benle öldürdüler. Ama bir önemi yok ne ile öldürdüklerinin. Önemi olan beni öldürdüler.