Ben, gerçek oyunları yani, arkadaşlarımla oynayabileceğim oyunları tercih ederim.
Neden mi? Sanal dünyada arkadaşlarınız olmuyor. Önünüzde tablet ya da bilgisayar veya elinizde cep telefonu, camdan bir ekran aracılığıyla sanal dünyaya açılıyorsunuz. Saklambaç , futbol ya da başka bir oyunu oynuyorsunuz. Bu oyunlara kendinizi kaptırıyor, sanki o dünyada yaşıyor gibi oluyorsunuz. Ama dokunabildiğiniz sadece tuşlar, cam ekran yada joystik. Her şey bunlarla sınırlı. Yapabilecekleriniz de oynadığınız oyunu tasarlayanların hayal gücüyle sınırlı. Siz bu tasarımla sınırlanmış oluyorsunuz. Bir duygu paylaşımı, konuşma, dertleşme, paylaşma yok.
Bir arkadaşınızla ya da arkadaşlarınızla oynuyorsanız duygularınızı, hissettiklerinizi paylaşıyorsunuz. Arkadaşınıza dokunuyorsunuz. Ona fikrinizi söylüyorsunuz. Onun ne düşündüğünü öğreniyorsunuz. Top oynuyorsanız topa gerçekten vuruyorsunuz. Yere düşüyorsunuz. Bir yeriniz yaralanıyor. Acı hissediyorsunuz. Koşuyorsunuz, terliyorsunuz, hasta oluyorsunuz. Yani oyunu arkadaşlarınızla gerçekten yaşıyorsunuz.
Birlikte seviniyor, birlikte üzülüyorsunuz.
Bilgisayar oyunları mı? Gerçek oyunlar mı? sorusu bence bilgisayar mı? Arkadaşlar mı? gibi bir soru. Gerçek dünyada bir şeyi hissederken, sanal dünyada hissedermiş gibi oluyorsunuz.
Tuşlar, ekran ya da oyun çubuğu bozulduğunda çok sinirleniyorsunuz.
Ama arkadaşla oynarken seçenekleriniz daha çok. Sıkıldığınız oyunu değiştirip, başka heyecanlar yaşarsınız. Yada kitap okur, ders çalışırsınız.
Benim tercihim gerçek dünyadaki oyunlardan yana.