Sene 1898 Ankara da bir çocuk doğmuştu. İsmi Mehmet, siyah saçlı siyah gözlü bir çocuktu.

O da Mustafa Kemal gibi ülkesini seven vatansever birisiydi.Küçük yaşlarından beri askeri okullara gitti ve ülkesini çok seviyordu.En büyük hayali olan askerlik mesleğine başlamıştı. En büyük hayaliydi fakat Mustafa Kemal’i tanıyana kadar. Mehmet ne zaman Mustafa Kemali tanıdıysa hayalleri bir anda değişti ve tek hayali Mustafa Kemali görmek ve Mustafa Kemal ile yüz yüze konuşabilmekti.Bir hafta boyunca telgraf çekti.Mustafa Kemal ile konuşmaya, Mustafa Kemal’i görmeye çalıştı fakat göremedi. Artık ulaşmaya da çalışamıyordu çünkü Birinci Dünya Savaşı gelmişti. Belki de şehit olacaktı. Savaş gelmişti. Mehmet çok tedirgindi.Belki Mustafa Kemal’i görebilecekti ya da onu olmadığı cephede ölüp hayallerini gerçekleştiremeyecekti. Mehmet’in olduğu cephede İngiliz askerleri Türk askerlerinin neredeyse üç katıydı.Fakat Türk askerleri vatanını korumak için her şeyi yapabilecek kadar seviyorlardı vatanını. Mehmet o cepheden ölmeden kurtuldu ve Mustafa Kemal’in olduğu cepheye atandı.Mehmet çok heyecanlıydı, ne yapacağını bilemiyordu. Mustafa Kemal’i görmüştü ve çok heyecanlıydı. Atatürk çok heyecanlı olduğunu anladı ve tebessüm etti. Savaş sırasında Mehmet, Mustafa Kemal’e gelen merminin önüne atlayarak hem Atatürkü kurtardı hem şehit oldu. O saniyeden sonra Mehmet’ten mutlusu yoktu.