Kendi Masalımı Kendim Yaratırım

 Bir elimde paspas diğerinde toz bezi. Evi ikinci kez temizlerken imden homurdanıyordum. Kapı iki defa tıklatıldı. Kimin geldiğini biliyordum. Benim prensim gelmişti.Beni beyaz atına bindirip bu cehennemden kurtarmaya gelmişti. Hayallerim gerçek olmak üzereydi. Kulak tırmalayıcı bir çığlık. Kavga ede ede merdivenlerde dönüyorlardı. İki üvey kardeş ancak bu kadar nefret edilesi olabilirdi. Nefret. Herkese her şeye karşı nefret duyuyorum. Gülen yüzümün altında umursamayan biri var. Hayattaki amacım hak ettiğimi almaktı bu kadar. Çok çalışmış değilim sadece mutluluğu baştan tatmak istiyorum. Kardeşlerim denedi; olmadı. parmaklarını ve topukların kestiler; yine olmadı. Yerler hep kan. Kim temizleyecek bunların hepsini? Herneyse, prens bana doğru yaklaştı gülümsedi ve sıra sizde dedi. Sonunda, işte oluyor bak. Prensimle sonsuza kadar mutla yaşayacağız daha ne isteyebilirim ki? Bir dakika. Noluyor? Niye ayağım sığmıyor? Kahretsin! Şişen ayaklarım ayakkabıya sığmıyor! Bu ne şimdi? Adalet mi? yoksa lanet mi? Prense dil döktüm. O bendim dedim. Seninle dans eden. Evet benim. Dinlemedi. O mükemmel kadın bir hizmetçiyle asla karşılaştırılamazmış. Evden çıkıp atlarına bindiler. Tüm şehri aradılar ve ayağına tam uyan birini buldular. O ben değildim. Tüm köyde tek aynı numarayı giyen ben olacak değildi ya. Oysa bana tamdı. O ayakkabıyı bilerek koymuştum ki beni gelip çok uzaklara uçurabilsin. Şimdi başkaları o kanatlarda uçuyor. Acı. Duyguları tekrar yaşamak ne ağır şey. Eskileri hatırlatıp yarana tuz basar. Nerde benim peri masalım? Nerde benim mutlu sonum?

Çöp. Her şey çöp. Ne anlamı kaldı ki artık. Evden kendimi dışarı attım. Onlara daha fazla katlanamıyordum. Elimde bir mont ve bir bereli pabuç yürüyorum. Düşünüyorum. Aldığım kararları, yaptığım seçimleri, ama en önemlisi yapamadıklarımı, başarısızlıklarımı.Ben bir kadınım. Evet öyleyim. Neden bir erkeğe ihtiyacım olsun ki? Ben kendime yer de artarım. Başkalarına ne muhtaç ne de zorunlu değilim. Özgürüm. Hissediyorum evet özgürüm. Bak baba, bak anne kızınız başardı. Zincirlerini çiğneyerek kırdı. Masalları baştan yazdı. Evet ben, sindirella yaptı hikayesi her genç kızın hayali olan hikayem şimdi gerçek bir amaç taşıyor.

Peki sen neden durasın? Kalıplara uyasın? Oysa sen zaten hikayene başlamışsın, biraz heyecan kat da bizler de okuyalım. Hadi çabuk ol. Bekliyorum.

(Visited 121 times, 1 visits today)