Dünyada her insan hayata bir görevle gelir. Benim görevlerim 05.04.2009 yılında başladı.Üzerime,her ne kadar 1 kg’lık bir bebek olsam da büyük yük binmişti. Neyse ki ayaklarım vardı. Henüz 5 cm.lerdi. Ama büyüyecek ve yerin üzerinde hayata karşı durmamı sağlayacaklardı. Düşündüğüm gibi de oldu…Bazılarınızın ”Bebektin,nasıl düşünürsün?” deyişlerinizi duyuyor gibi oldum. Eeee şey ben bir yaşındaydım sanırım yani.Ve annemi kötülemek gibi olmasın,bana kızdığında dizlerimin çökmeme nedeni düşündüğüm gibi ayaklarımdı. Birçok şeye daha yardımcı oldular.Mesela koşmama,futbol-hokey oynamama.Sanırım ayaklar büyük yardımcı…
Bundan 20 yıl sonra yaşamımdaki bir günü hayal edemiyorum.Ama eminim ne yapıyorsam yapayım ayaklarım yere sapasağlam basıyor olacak.Bu arada annem en çok ayaklarımı sever 🙂
Doruk Bodur 4-A