Doğum günüm yarındı ve ben de o kadar çok hediye istiyordum ki! Barbie evi, yeni tişört, yeni pantolon ve yeni bir kazak istiyordum. O kadar heyecanlıydım ki akşam zar zor uyudum. Sabah kalktığımda hiç kimse doğum günümü hatırlamıyormuş gibilerdi. Annem ve babama “Bugün özel bir gün olabilir mi?”diye sordum ama ikisi de birbirine baktı sonra “Hayır normal bir gün kızım” dediler.Ben şoka girdim ve odama kapandım, ağlamaya başladım. Ardından kendi kendime “Demek ki benim doğum günümü unutmuşlar” dedim. Annem ve babam o sırada kıkır kıkır gülüyorlardı. Ben odadan çıktığımda annemle babam susmuşlardı ben annemle babamın yanına gittim, göz yaşlarımı sildim yemeğimi yedim. Akşam oldu ve daha hiç kimse doğum günümü kutlamamıştı. Ben sessiz sedasız bir köşede otururken birden her yer kapkaranlık oldu. Babam “gözlerini kapat hemen ” diye bağırdı. Çok korktum. Hiç kımıldamadan duruyordum. Burçe bak dedi arkadaşım Doğa, gözlerimi açtığımda gördüklerime inanamadım. Bütün arkadaşlarım yanımda kocaman bir pasta, rengarenk paketlerle dolu bir masa etraf süsler balonlarla kaplıydı. Nereye bakacağımı şaşırdım. Gerçek mi, hayal mi diye düşünürken defalarca açıp kapattım gözlerimi…
Çok mutluydum herkes beni öpmek istiyordu ama bense biran evvel hediyelerimi açmak istiyordum.