Yine sıkıcı bir hafta başının sonunda eve geldiğimde Saat yedi buçuğu biraz geçiyordu.Kapıdan içeri girdiğimde bana hoşgeldin diyen karıma ve iki çocuğuma aldırmadan elimi yüzümü yıkamaya lavaboya gittim.Üstümü de değiştirdikten sonra durmdan guruldayan karnıma yenik düşerek mutfağa girip sofraya oturdum .Hemen peşimden çocuklar da sofrada yerlerini aldılar.Günümün nasıl geçtiğini soran karıma her zamanki cevabımı verdim ”Bu lanet olası işin nasıl geçmesini bekliyorsun?” Bu sözlerime yıllardır alışkın olan karım bir şey demeden yemekleri koydu ve oturup yemeye başladık.Aslnda bu gün iş her zamanki gibi değildi.Kat kat daha beterdi.Patronumun kendini beğenmişliğinden bıkmıştım üstüne üstlük bir de eskilerden dostumla konuşurken ne kadar harika bir işe ve hayata sahip olduğunu dinlemek zorunda kalmıştım.Tüm bu olanları düşününce üstüme büyük bir ağırlık bastı ve biraz hava almak için dişarı çıkmaya karar verdim.
Yaklaşık on beş dakika yürüdüken sonra her gün önünden geçtiğim loto oynanan gişenin önünde durdum.O an yaşadığım hayatı düşündüğümde hayalini kurmamın bile imkansız olduğu zengin hayatı gözlerimin önünden geçti.Ve o an normalde hiç yapmadığım bir şeyi yaptım.İçeri girdim ve karıma eve yiyecek birşeyler alması için vereceğim parayı feda ederek bir kupon aldım.Karıma ne diyeceğim konusunda düşünmedim bile.Hiçbir zaman ona hesap vermezdim zaten.Çocuklar da salçalı ekmek yesin.Bu kuş kadar para kazandığım işten gelenlerle boğazlarından bir iki lokma geçtiğine dua etsinler.Eve girdiğimde herles çoktan uyumuştu.Sessizce aldığı kuponu ceketimin cebine yerleştirip ben de yatmaya gittim.
Yarın sabah öğlene doğru patrona görünmemeye çalışarak gizlice inrernetten çekiliş sonuçlarına baktım.Gözlerime inanamıyordum.İş arkadaşlarımın tuhaf bakışlarına aldırmadan aşağıya inip binanın dışına çıktım.7,16,17,21,37,41.Büyük ikramiye mi?”İnanamıyorum,büyük ikramiyenin çıktığı bilet benim ellerimde”diye bağırırken bilet bir anda parmaklarımdan süzüldü.Kendimden beklemediğim bir çığlık kopararak biletin peşinden koşmaya başladım.Ne yazık ki bileti kaybetmiştim.Yerde bileti aramaya başladım.Bileti başka biri bulursa ne yapardım?Sonunda hayatım yaşanabilecek bir hal alacakken şansımın ellerimden böyle kayıp gitmesine izin veremezdim.Gözlerim biçare bileti ararken yerde duran dikdörtgen kağıt parçasını gördüm.Koşarak yanına gittiğmde bahis bileti olduğunu gördüm şükürler ederek bileti hemen yine cebime yerleştirdim ve yarım kalan işimi umursamadan şarkılar söylerek evin yolunu tuttum.
Eve geldiğimde o kadar mutluydum ki koşarak çocuklarıma sarıldım, ki Bunu daha önce yaptığımı hatırlamıyorum,ve bağırmaya başladım.”Zengin oldum artık zenginim!”Ailemi,yakın dostlarımı uzaktan yakından tüm tanıdıklarımı arayıp müjdeyi verdim.sonunda hayallerime kavuşmanın verdiği mutlulukla huzurlu bir uykuya daldım.
bir hafta sonra yeni hayatım için gerekli her şey hazırdı;Taksitlerle alınmış son model bir araba , bir villa ve bu rüya gibi hayatta yanıma yakışacak yeni bir eş.Eski hayatımdan geriye kalan son şey olan cebinde biletim olan ceketimi de alıp biletimi parayla değiştirmek üzere bayiinin yolunu tuttum.Bayiiye vardığımda suratımda pişkin bir gülümsemeyle bileti görevliye uzattım.aradan bir dakika dahi geçmemişti ki görevli sinirli bir ses tonu ile;”sen benimle dalga mı geçiyorsun bunlar kazanan numaralar değil” dedi.O zaman ben de sinirlendim ve bileti görevlinin elinden yırtarcasına çekip aldım ve yazan sayıları okumaya başladım;7,16,71,… ne 71 mi? Bu benim biletim değil.”Baştaki o pişkin gülümsememin yerini acınası bir ifade almıştı.Kendime acıyordum.yaptığım akılsızlığa acıyordum.Demek ki yerde bulduğum bilet benim değildi.O gün ellerimden kayıp giden bilet kim bilir şimdi nerelerdeydi.Bayiiden çıktım ve boğaza doğru yürümeye başladım.
Köprüye vardığımda bundan sonra ne olacağını bilmek istemiyordum.Büyük ihtimalle taksitle ve borçla alınmış olan her şey yüzünden müebbet yiyecektim.Çocuklarımı düşündüm o an.Onlara bir kez bile olsun sevgi göstermemiştim.Hele o eşim benim on üç yıldır bütüm çocuksu hareketlerime göz yuman kadını bir hafta içinde evine yollamıştım.Her akşam işten çıkarken köşede açlıktan ölmek üzere olan insanlara aldırmadan ne kadar az kazandığımdan yakınırdım.Şimdi ise bunları düşünmenin manası yoktu.Deniz benden metrelerce aşşağıda bana bakıyordu.Dünya kocamandı.Bense onun kurallarını yıkmaya çalışacağını zanneden bir zavallı.Gözlerimi kapattım ve kendimi boğazın soğuk ve derin sularına bıraktım.
resim;https://www.knscoop.org/gala/kns-gala-and-silent-auction-ticket