Hayalimdeki ev ben orada yaşarken yüzümden tebessümün hiç eksik olmadığı bir evdir. Hayalimdeki evde kimsenin canı sıkılmasın isterdim. Bu evde yüksek ve geniş camlar olsun isterdim; sabahleyin odama doğacak güneşin, akşamleyin de yıldızlarla ayın ışıklarını görmek isterdim. Farklı seste binlerce konuşmanın, milyonlarca farklı sözcüğün oluşturduğu bir senfoni isterdim. Gece kafamı yastığa koyunca dalgaların şarkılarını, balkona çıktığımda da ılık bir esintiyle tenime çarpan kum tanelerini hissetmek isterdim.
Havayı içime çektiğimde her gün başka bir kokuyu; denizi, yağmuru, doğayı koklamak isterdim. Yalnız kalmak istediğimde bir ormanın ortası kadar ıssız, insanlaları görmek istediğimde de dışarıdan gülüşme sesleri gelsin isterdim. Duvarlarına bakınca bile dışarıyı görebileceğim bir ev isterdim. Dışarı baktığımda kışın karın beyazını, ilkbaharda çiçeklerin pembesini, sonbaharda yaprakların sarısını, yazın ise denizin mavisini görmek isterdim. Sabah kapıma bırakılan gazete de üçüncü sayfa hep boş kalsın isterdim. Evime her girişimde neşe her çıkışımda sevinç olsun isterdim. Bizim evimiz olan dünyada mutluluk hüküm sürsün isterdim.