Bundan 8 yıl önce ben 4-5 yaşlarındayken teyzemlerin Mersin’deki yazlıklarına gitmiştik. Benimle aynı yaşta olan kuzenimle her gün sabahtan akşama kadar denize giriyorduk. Sanki dünyanın en mutlu insanları bizmişiz gibi çılgıncasına sahilde oyun oynuyorduk. Denizden hiç çıkmayarak aralıksız 4 saat boyunca yüzüyorduk, denizde oyunlar oynuyorduk. Mesela suyun altında nefesini en çok kim tutacak? Ancak şöyle bir sorun vardı ki, her suya daldığımızda gözlerimizi açıyorduk. Bu da gözlerimizin mikrop kapıp, iltihaplanmasına neden oldu.
Bunun için de her gün hastaneye gitmemiz lazımdı. Bir gün yine hastaneye gittik. Ama bu sefer kuzenim yoktu. Çünkü onun gözü yavaş yavaş iyileşiyordu fakat benim gözlerim iyice kötüye gidiyordu. Bu yüzden o gün yine hastaneye gitmiştik, annem ve teyzemle beraber. Ne olduysa hastaneden dönüşte oldu. Hastaneden dönerken arkamızda 1 tane 24-25 yaşlarında motorlu bir ağabey vardı. Biz tam sola sinyal vermiş dönerken, motorlu ağabey görmeyip bize çok hızlı çarptı. Çarptıktan 1 ya da 2 saniye sonra ön cama bir ayakkabı düştü. Ayakkabının düşmesiyle birlikte o motorlu ağabey de birden önümüze düştü.
Biz annem ve teyzemle birlikte çok korktuk ve annemle teyzem hemen arabadan indiler. Fakat ben çok küçük olduğum için olayın şokunda idim ve öylece kalmıştım. 20-25 dakika sonra ağabey ayağa kalktı ve annemler de arabaya geri döndü. Fakat ben hala şoktaydım. Sonra eve gittik ve ben su içtim hemen. 5 dakika sonra sonra kendime geldim ve çok korktuğumu farkettim. Ama bu olaydan ucuz kurtulduk. Eğer o ağabeye bir şey olsaydı biz çok kötü olurduk.