Bazılarımız kitabın sonunun mutlu bitmeyeceğini anlayınca okumaya ara veririz. Bunun nedeni ise kişinin kitaba bağlandığı için sanki gelenler onun başına gelecekmiş de okumazsa gerçekleşmeyecekmiş gibi hissetmesidir.Ki bende bu kişilerden biriyim.Ancak öyle bir kitap var ki deli cesaretiyle okumaya devam ettiğim ama sonra kitabın sonunda gözyaşlarına boğulduğum ve her seferinde aynı hüzünle okuduğum. O kitabın adı “Aynı Yıldızın Altında” çoğumuz bu kitabı okuduk çünkü bir zamanlar çok satanlar kategorisinde yer alıyordu (bence hala orada olmalı).
Kısaca özetlemek gerekirse kitapta hayattan bezmiş olan akciğer kanseri Hazel Grace ile önceleri kanseri duraklamış olsa da daha sonra her yerine yayılan ama yinede son ana kadar hayat neşesini kaybetmeyen Agustus Waters hakkında.Bence yazar, kitapta resmen hayallerimizi yıktı ki buna rağmen hala mükemmel bir kitap. Kitabın sonunda o neşeli Agustus , kanserin tüm vücuduna yayılmasının ardından hayata gözlerini yumuyor ancak bana sorarsanız Agustus ölmemeliydi.Ancak eğer illa ki birinin ölmesi gerekiyorsa bunun Agustus olmasına kesinlikle karşıyım.Çünkü o kanserine rağmen asla umudunu yitirmedi ve Hazel’ı sevmeye devam etti.Her ne kadar tüm karakterleri sevsemde hayata isyan eden biri ölebilirdi.
Böyle bitmemeliydi çünkü Agustus asla vazgeçmedi , diğerleri hem kendilerinden hem de Agustus’tan vazgeçti ama o yaşamaktan vazgeçmedi.Yazar bile ondan vazgeçmişken onun Hollandalı Lale Adam’dan, ailesinden,İsa’nın kalbindeki destek grubundan ve her şeyden ötesi Hazel’dan vazgeçmeyişi beni kendine daha da bağladı.Kitap okumayı seven tüm herkese bu kitabı o sayfa kokularını içlerine çeke çeke okumalrını tavsiye ederim.
