Bazıları hayatın durmadan çalışmak olduğunu düşünürler. Çalışmak çalışmak çalışmak… Bence bu düşünce dünyanın en saçma düşüncesi olarak tarihe geçmeli. Çalışmak önemli değil demiyorum hayatın önceliklerini kendimiz için doğru sıralamalıyız ve ona göre yaşamalıyız diyorum. Öyle zamanlar gelir ki bir anda gerçekleşmesini asla ama asla istemeyeceğiniz bir hadise ile karşılaşabilirsiniz. Ve deriz ki : ”ben hayatımın önceliklerini berbat bir sıraya koymuşum” ve hayatınız boyunca bunun pişmanlığı ile yaşarsınız.
Benim hayatımın önceliklerinde en üst sırada her insanın önceliklerinde de üst sırada bulunması gereken aile var. Eğer aile olmazsa onlara danışamaz isen , onların yanında kendini mutlu hissedemez isen o zaman hayatının tadını yaşamamış olursun. Ama şöyle de bir şey vardır ki yanınızda istediğiniz herhangi bir kişi (bu aile de olmayabilir) hayatınız boyunca yanınızda olacağını garanti etmez,edemez. Bu yüzden hayatınızı sevdiğiniz bir kişi üzerine kurmamalısınız yoksa hayatınız boyunca yaşamadığınız kadar büyük bir çöküş yaşar, aynı zamanda bu çöküş hayatınızı darmaduman eder.
Kimisi bir hobi üzerine kurar hayatını kimisi olmak istediği mesleğin hayatı boyunca ben bunu yapacağım hayalini kurup bunu gerçekleştirmek üzerine kurar. Eğer hayatını adamak istediğin bir şey arayışında isen evet bu ikisi üzerine kurabilirsin ama ben asla 1. sıraya işimi koymazdım. Hayatımız boyunca bir iş yapmazsak eğer sevdiklerimiz yardıma muhtaç duruma geldiklerinde onlara yardım edemeyiz. Ya da çocuklarımıza daha konforlu daha iyi bir hayat sağlayamayız. Bu yönden bakarsak bu noktanın da önemi çok fazladır. 
Kısacası hayatımızı kendimiz yönlendiriyoruz hayatımızı doğru yönde yönlendirirsek ve hayatımızın önceliklerine uyarsak mutlu olamamamız için bir sebep aramaya gerek yoktur.