Bu okula başladığım ilk gün heyecanlı bir şekilde sınıfa girdim ve öğretmenim beni güler yüzlü bir şekilde karşıladı. Etrafımda bir sürü tanımadığım kişi vardı ve çoğu birbirini tanıyordu; aralarında konuşuyorlardı. Ben de onlara merhaba deyip onlarla sohbet etmek istiyordum. Yanlarına yaklaştığımda beni fark ettiler ve birlikte sohbete başladık. Sonra yılın ilk ders zili çaldı ve öğretmenimiz sınıfa geldi. Bizimle konuşmaya başladı, ardından yeni gelen kişileri tahtaya çıkarttı. Herkes kendini tanıttı. Sıra bana geldiğinde bacaklarım titremeye başlamıştı heyecandan. Zar zor kendimi tanıttım, ama sonrasında ders bitip ilk teneffüs olduğunda kendimi sanki hep bu okulun öğrencisiymişim gibi hissettim. Bizi öğretmenden öte, anne şefkatiyle sevip koruyan; her konuyu ve davranışı en iyi şekilde öğrenmemiz için çırpınan canım öğretmenim Fevziye Özgün’ün hakkını ödeyemem bu anlamda. Ayrıca sınıf arkadaşlarımın da cana yakın çocuklar olduğunu söylemeliyim. İşte ilk günümde böylesine heyecanlı olsam da bu okula çok çabuk alıştım ve sevdim herkesi. Ben Beştepe Koleji’nde okumaktan, bu büyük ailenin bir parçası olmaktan çok ama çok mutluluk duyuyorum.