DAVETSİZ GELEN MİSAFİR

Günlerden bir gün kardeşimle birlikte oyun oynuyorduk. Evi altına üstünü getirmiştik ve annem markete süt almaya gitmişti. Eve döndüğün de kızacağını biliyorduk ama evi dağıtmak eğlenceliydi. Bir süre sonra kapı çaldı. Minik taburemi kapının önüne çekip ilk basamağına çıktım. Tek gözümü kapatmaya çalışarak kapının deliğinden baktım. Annem gelmişti. Kapının kulpuna bütün gücümü vererek açtım. Annem yavaşça içeri girerken minik kardeşim  koşarak anneme sarıldı. O geri çekildikten sonra da ben. Annem elindeki poşetleri mutfağa bıraktıktan sonra montunu çıkartıp astı ve salona geçti. İlk başta bir tepki vermemesine rağmen şoktan çıkmış olmalı ki  arkasını kaşlarını çatmış bir şekilde döndü. Kardeşim elleriyle yüzünü saklamaya çalışırken bende kafamı yere eğmiş bir şekilde kızmasını bekliyordum. Ama beklediğim olmadı ve annem kızmadı. “Burayı hemen toplayın.”dedi ve gitti. Bizde dağıttığımız koskoca salonu toplamaya başladık. Ben dev minderleri yerine  yerleştirirken, yerdeki oyuncakları da kardeşim topluyordu. Büyük bir iş birliği için de dağıttıklarımızı temizledik ve bir anda kapı çaldı. Babam gelmişti. Koşarak kapıyı açtım ve babama sarıldım. O da beni bir tur etrafında döndürdükten sonra yere bıraktı ve o sıra da arkasında bir adam belirdi. Davetsiz bir misafir. Babamın iş arkadaşı bize gelmişti ve bundan babam hariç hiç birimizin haber yoktu. Salon bir kaç saat önce darmadağınıktı. Tam zamanında toplamayı bitirmiştik. Adam salona doğru geçerken kardeşimle ellerimizi birbirine tokuşturduk. O sıra da salondan bir ses gelmişti. İçeri doğru ilerlediğim de adam elinde minik bir lego parçası tutuyordu.  Yanına ilerleyip lego parçasını aldıktan sonra annemin yanına ilerledim. Annemse o sıra da bana bakarak güldü ve göz kırptı.