Bir gün mutlu bir çekirdek aile varmış. Bu ailenin adı “Mutlugiller” ailesiymiş. Bir de karşı komşuları olan Zehra adında çok kurnaz bir komşuları varmış. Bu karşı komşuları sürekli Mutlugiller ailesini rahatsız ediyormuş. Bu yetmezmiş gibi bazen de gizlice Mutlugiller ailesinin evine sızıyormuş. Yani Mutlugiller ailesi Zehra denen komşularından hiç memnun değillermiş ama sabrediyorlarmış. Zehra kendi evinde tek başına yaşıyormuş. Bir gün yine Zehra bizim Mutlugiller ailesinin evine sızmış. Bu iş bu şekilde bir olmuş, iki olmuş, üç olmuş fakat dördüncüde yakalanmış. Mutlugiller ailesi çok şaşırmış çünkü daha önce Zehra’yı kendi evlerinde hiç görmemişler. Zehra yüzsüz biri olduğu için hiç utanmamış aksine sinsi sinsi gülmüş. Fakat bizim yardımsever Mutlugiller ailesi Zehra’ya nasihat etmişler ve ona şöyle demişler:
-“Bir daha böyle bir şey yapma, tamam mı ?”
Zehra:
-“Tamam” demiş ve ardından Mutlugiller ailesi eklemiş:
-“Bir dahaki sefere bu kadar şanslı olmayabilirsin. Bazı insanlar evimde hırsız var diye seni mahkemeye verebilirdi. Bir daha kimseye böyle bir şey yapma eğer seni bu evde tekrar görürsek biz de seni polise veririz.”
Zehra:
-“Tamam, bir daha yapmayacağım söz veriyorum” demiş ve ardından teşekkür etmiş.
Akşam olmuş ve Zehra iyi akşamlar dileyerek hemen karşıdaki kendi evine gitmiş. Evinde düşünmüş ve Zehra sonradan yaptığından çok utanmış. Bir daha yapmayacağına dair kendine söz vermiş ve artık komşularını hiç rahatsız etmemiş.