Okul ailemizden aldığımız temel hayat bilgilerinden sonra, okuma, yazma ve yaşadığımız dünya ile ilgili bilgileri almaya gittiğimiz, arkadaşlar edinip, sosyalleştiğimiz, hayata karıştığımız yerdir. Öğretmenler ve kitaplarla orada tanışırız. Çevremizde akan hayatın işleyişini, dönen yerküreyi, tarihimizi, dünyadaki binlerce neden ve nasılın cevabını ve daha nice gerçeği okulda öğreniriz. Üstelik bu deneyimi arkadaşlarımızla paylaşırız. Hep birlikte öğrenmenin, tartışmanın, incelemenin keyfini yaşarız. Okul daha çocuk yaşta hayatımıza girer ve okul hayatı gençlik yıllarının da büyük bir bölümünü kaplar. Hayatın en değerli bunca yılını kaplayan bu dönem, bizi geleceğe hazırlayan en önemli fırsattır. Okul sıralarında öğrenilen her bilginin gerekliliği ancak bunları gerçek hayatla ilişkilendirdiğimiz müddetçe geçerlidir. Sade bilgi kullanılmadıktan sonra bir anlam ifade etmez. Bu sebepten bilgiyi kullanma yeteneği geliştirmek önemlidir. İşte bu noktada eğitimin önemi ortaya çıkar.Okumak sadece sınavlarla geçen bir dönem olarak algılanmamalıdır. Hayata olan bakış açımızın da değişip geliştiği sürece, okullar amacına ulaşmış olacaktır. Böyle yetişen nesiller gerçek başarıya ulaşabilirler.
Okula ilk başladığında kendime demiştim ki, okul hayatım boyunca her zaman takdir getireceğim. İlk okul boyunca hep takdir aldım hatta 5. sınıfta da taktir almıştım. Fakat 6. Sınıf bana biraz zor geldi, yinede 1. dönem 83 puanla teşekkür getirdim. Bunun nedeni ise okula alışamadığımdan. Ben yinede pes etmedim ve ders çalışmaya devam ettim. Bilmiyorum belki de okula severek gitmeyişim dendir. Bunu annem ve ben düşündük ama yinede çözemedik. Ben derslerim kötü olduğu için çok ama çok üzülüyorum ama başaramıyorum. Son sınavlarda notlarım düzeldi, bana bir umut geldi. Okulun ortalarında doğru kardeşimden bana baskı geldiği için ve annemin işleri olduğu için ders çalışamadım ve bunun yüzünden yine teşekkür alacağım. En üzüldüğüm durumlardan biri de buydu..