Ben sadece bir parçayım…
Açık konuşayım ben de ne olduğumu bilmiyorum. Ara sıra düşünüyorum acaba ne olabilirim? Düşünüyorum da eğer bir bulut olsaydım çok eğlenirdim.
İstediğim gibi insanların üstüne yağmur yağdırmak, istediğim zaman Güneş’in önünden çekilip insanların içlerini ısıtmak bence eğlenceli olurdu.
Ya da denizdeki bir su molekülü olsaydım da güzel olurdu. Tatlı tatlı suyun içinde gezinmeyi sevebilirim.
Belki bir arabanın bir parçası da olabilirim etrafta dolaşırken ara sıra bir arabanın içine giriyorum, arabaların o mil ve dişli tıkırtıları bana çok rahatlatıcı geliyor ancak bir çift kulaklık şart yoksa ben o gürültü içinde yaşayamam. Neyse sonra düşünürüz artık, zaten ne kadar çabalarsam çabalayım biçimimi değiştirecek gücüm yok benim. Bu aklımdan geçenleri yapmak için benim gibilerden onlarcası gerekir. Ama yine de ben elimden geleni ardıma koymayacağım.
Sonuçta ne demişler: azimle her şey mümkün. Bütün bunlar boş laf ta değil bakmayın siz benim bu küçük parçacık halime bakmayın ben de canlılar kadar güçlü olmasam da insanların içlerine girip onların düşüncelerine ve gördüklerine bakabiliyorum. Sen hiç hissetmesen de senin içinde seni gözlüyor olabilirim.
Sadece benim gibi on on beş parça daha bulunca hepimiz birlikte istediğimiz şey olabileceğiz. Sonuçta ben değişmezsem ben olamam ki…