Eğer bir bulut olsaydım, bütün dünyayı gezerdim! İlk önce bizim evin üstünde dururdum. Annem dışarı bakıp beni görsün diye kocaman bir kalp şekline girerdim. Sonra, babam işe giderken gökyüzünden ona el sallardım. Belki “Aa, bu bulut bana mı el sallıyor?” diye şaşırırdı.
Sonra rüzgâr beni alır, denizlerin üstüne götürürdü. Balıklara yukarıdan bakar, onlarla oyun oynardım. Bir de bazen yağmur olup kurumuş toprakları sulardım. Ama insanlara sürpriz olsun diye hep hafif hafif yağardım, kimse şemsiyesini açamasın diye.
Bir de çocukların üstüne giderdim. Onlar bana bakıp, “Şu buluta bak! Şapka giymiş bir ayıya benziyor!” derdi. Çok eğlenirdim, onların beni hayvanlara benzetmesine.
Akşam olunca, güneşin yanına gider, onunla sohbet ederdim. “Bugün neler yaptın?” diye sorardım. O da “Dünyayı ısıttım, şimdi dinleniyorum.” derdi.
Ama en güzeli geceydi. Yıldızlarla saklambaç oynar, ayın ışığında parıldardım. Eğer bir bulut olsaydım, hiç sıkılmazdım.