Filmlerle Hissetmek ve Düşünmek

Roger Ebert’in “Sinema, düşünce ve duygu dünyasının kapılarını açar” sözü, sinemanın hayatımızdaki yerini, anlamını çok güzel özetleyen bir cümledir. Filmler, yalnızca boş zaman geçirmek ya da anlamsız karakterlerin anlamsız hikayelerini izlemek değildir, aynı zamanda başka insanların hayatlarını, duygularını ve bakış açılarını anlamamıza yardımcı olur. Sinema, aynı bir kitap gibi, bizi olduğumuz yerden alıp farklı dünyalara götürür ve bunu yaparken görsel estetiklikten de geri kalmaz.
Bir filmi izlerken, hiç tanımadığımız karakterlerle empati kurarız. Sanki hayatımızdan birileriymiş gibi onların hissettiklerini biz de hissederiz. Farklı kültürlerden, milletlerden, düşünce yapılarından insanlarla özdeşleştiririz kendimizi. Kimi zaman basit bir romantik-komedi izler, gülerek ana karakterlerin arasındaki aşkı anlarız. Kimi zaman bir dram filmi izler savaşın ortasında kalan bir ailenin dramını ya da başka bir ülkede zor şartlarda yaşam mücadelesi veren bir çocuğun ne hissettiğini anlama şansı buluruz. Bu deneyimler, kendi hayatımızın sınırlarını aşmamızı ve başkalarının dünyasına adım atmamızı sağlar. Bu yüzden sinema, sadece bir eğlence aracı değil, aynı zamanda insanları birbirine yaklaştıran bir köprü gibidir.
Sinemanın duygular üzerindeki etkisi de çok güçlüdür. Bazen beni çok etkileyen bir filmdeki olay haftalarca aklımdan çıkmaz, artık karakterimin bir parçası haline gelir. Bunun nedeni, sinemanın evrensel duygulara hitap etmesidir. Bir annenin çocuğunu koruma çabası ya da bir insanın hayalleri için verdiği mücadele gibi sahneler, hepimizin içindeki ortak duygulara dokunur. Belki herkesi aynı sahneler etkilemese bile, her insanın karakterine dokunan sahneler vardır. Her insan bazı filmlerden sonra oturur ve gerçekten düşünür ve duygulanır.
Sinemanın bir diğer önemli gücü, izleyiciyi sorgulamaya ve keşfetmeye teşvik etmesidir. Filmler, bize yalnızca bir hikâye sunmaz; aynı zamanda karmaşık sorularla karşılaşmamızı sağlar. İyi bir film izlediğimizde, bazen hayatın anlamını, insan doğasını ya da toplumsal sorunları derinlemesine düşünürüz. Bu tür filmler hem bireysel hem de toplumsal farkındalık geliştirmemize katkıda bulunur.
Ayrıca, sinema duygularımızı harekete geçiren güçlü bir araçtır. İzlediğimiz bir sahne, bazen yıllardır unuttuğumuz bir anıyı hatırlatabilir ya da içimizde gizli kalmış bir duyguyu açığa çıkarabilir. Bu, sinemanın bizi kendi iç dünyamıza döndüren eşsiz bir yanı olduğunu gösterir. Filmler, yalnızca eğlendirmez; aynı zamanda bizi düşünmeye, hissetmeye ve hatta değişmeye davet eder. Roger Ebert’in dediği gibi, sinema, kapıları açar. Ancak bu kapılar, yalnızca başkalarının dünyasına değil, aynı zamanda kendi ruhumuza açılır.