Her zaman bir mimar olarak çocuklara hizmet etmek istemişimdir. Buna olanak sağlayan bir şirketle anlaştım ve bu şirket bana bir çocuk parkı tasarlayacağımı söyledi. Bunun üzerine günlerce düşündüm çok kafa patlattım. Ama bir türlü karar veremiyordum elimdeki fırsat çok büyük bir fırsattı ama bu kadar fazla oyalanırsam yapamayacaktım.
Buldum. Ben ne istediğime karar vermeden önce küçük ben ne isterdi diye düşündüm. Bu çok zor olacaktı. Küçüklüğümde ben hiç parka gitmemiştim.
Zor bi küçüklük geçirdiğimdem ben diğer çocuklar gibi olamamıştım. Evde oturup anneme yardım etmek ve ders çalışmak dışında aktivitem yoktu, bu durum bana normal gelsede yıllar ilerledikçe hayatı yaşayamadığımı anlamaya başladım.
Diğer çocukların sürekli gittiği bir futbol sahası vardı. Benim parkımda da futbol sahası olmalıydı ama nasıl olacaktı bana verilen alan bu kadar büyük bir alan değildi tam aksine çevresi binalarla çevrili küçük toprak bir alandı. Bu araziyi verimli kullanmalıydım. Belki benim gibi evde kendini huzurlu mutlu hisseden çocuklar bu parkı görüp hayatın bambaşka bir kapısına adım atarlardı. Yapacağım park bir çocuk parkından çok çocukların sosyalleşip bolca aktivite yapabilecekleri bir yer olsun istiyorum çünkü ne kadar çok çocuk dışarıya arkadaşlarıyla birlikte çıkarsa benim için de o kadar iyi olacak.
Bundan dolayı çocukların yapmaktan keyif aldıkları aktiviteleri gözlemlemeye başlamayı düşündüm ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum çünkü yalnız başıma yaşıyordum ve akrabalarım farklı şehirdeydi. Çocukları nerede bulacağımı düşündüm ve şehrim öbür ucundaki park aklıma geldi. Oraya gidemezdim bir arabam yoktu toplu taşımayla gittiğim zamanda yürümek zorunda kalıyordum ve bu durum benim canımı çok sıkıyordu. Bir çözüm bulmalıydım, acaba yolda otostop mu çekseydim?
Bu işin düşünerek olmayacağını anladım. Yola koyulmam lazımdı. Evden çıktım o gürültülü sokağa indim ve çaresizce etrafa bakınmaya başladım. Her yer çok kalabalık çok sesli ve insanlar çok mutsuzdu. Bu şekilde nasıl yıllardır yaşıyorlar anlamadan büyüdüm. Bu şey çok saçma geliyordu ama düşünmeden otobüs durağına doğru öbürleri gibi boynum eğik şekilde yürüdüm. Durağa vardığımda kafamı kaldırdım. Bir de ne göreyim. Oraya yeni bir park yapılmıştı ve ben evden çıkmadığımdan dolayı bunu görmemiştim. Bir anda içimde bir şeyler hissetmeye başladım ellerim terliyor, göğüsümde bir hareketlenme hissediyordum, parmak uçlarım gıdıklanıyordu, koşar adımlarla parka doğru gitmeye başladım. O kadar dalmışımki bir anda kendimi yolda bir araba bana korna çalarken buldun. Umursamadım benim o parka ulaşmam lazımdı.
Karşıya geçmiştim. Yeni park tam karşımdaydı ama bir problem vardı çocuklar… Bugün cumartesiydi ve saat 12 civarlarındaydı havada aydınlıktı ama çocuklar yoktu. Neden bir parkta çocuklar olmaz ki diye düşündüm. Aklıma geldi burada ne varsa onu kendi parkıma koymacaktım fakat bu parkta olan şeyler her parkta vardı kaydıraklar, salıncak, tahterevalli ben bunlar olmadan nasıl bir park yapacaktım.
Diğerlerinden farklı olmalıydım benim parkımda artık sıradanlaşmış şeylerden vazgeçip farklı şeyler kolmalıydım. Parkı planlamaya başladım. Parkı da bir duvar olucaktı. Binaların birine bir duvar yapacaktım ve bu duvar bir tırmanma duvarı olucaktı. Çocukların güvenliği için düştükleri zaman yumuşsak bir zemine düşsünler diye duvarın tam altına bir trampolin yapıcaktım. Küçük yaşdaki çocuklar için bir kum havuzu bu kum havuzunun içine bir kaç oyuncak koyucaktım. Parkımda kaydırak olucaktı ama bu kaydırak diğer parklardaki gibi dümdüz aşağıya doğru değilde kıvrımlı bir kaydırakla hızlı bir şekilde aşağıya inecekti. Sona kalan alanım diğerleri gibi büyük değildi buraya bir salıncak koyucaktım. Bu salıncak bir ekip salıncağı olucaktı 4 kişi aynı anda sallanabilecekti. Parkım bitmişti her şey mükemmeldi.
Planı şirkete yolladım. Şirket onayladı, çalışmalar yapılmaya başladı parkım 3 ayda bitti. Ziyarete gittiğim zaman bir sürü çocuğun olduğunu gördüm bu durum beni mutlu etmişti. Dışarı hayatı pek fazla olmayan küçüklükten beri dışarıya pek fazla çıkmayan biri için bu durum olağanüstü bir başarı idi. Bu mutlulukla evine tekrar döndüm ve yeni bir projeye kadar beklemeye başladım.