Bir gün okulda ders işliyorduk. Öğretmenimiz aniden “Yarın sınav olacaksınız.” dedi. O gün dans dersim olduğu için, pek üzerinde durmadan “Tamam.” deyip geçtim.
Okuldan çıkar çıkmaz dans dersime yetişmek için acele ettik. Dersim bitti ve eve dönüyorduk ki bir anda bir araba bize çarptı. Şok içinde neye uğradığımı bile anlamamıştım. Bu olay yüzünden sınav için çalışacak hiç vaktim olmamıştı.
Ertesi gün, sınav saati geldiğinde, kafam hâlâ karışıktı. Hatırlayabildiğim konuları kolayca çözdüm. Ancak hatırlayamadığım sorular için ne yapacağımı bilemedim. Mecburen şıkları sallamak zorunda kaldım. Sınav boyunca bu sorular üzerinde düşündüm ancak tam son bir soruyu anlamaya çalışırken sınav süresi bitti. Çaresiz, son şıkkı da salladım.
İki hafta sonra sınav sonuçları açıklandığında büyük bir şaşkınlık ve sevinç yaşadım: 90 üstü almıştım! Kendime “İyi ki bu şıkları seçmişim.” dedim. Ancak bu durum bana önemli bir ders de verdi: Bundan sonra, sınav öncesi ne olursa olsun mutlaka çalışacağıma dair kendime söz verdim.
Bu sözüm, hayatımın dönüm noktası oldu. Artık dans dersim, başka bir işim veya yorgunluğum olsa da sınavlara mutlaka hazırlık yapıyordum. Sonraki sınavlardan hep yüksek notlar aldım ve her dönem takdir belgeleriyle başarılarımı taçlandırdım.
İyi ki o gün kendime bu sözü vermişim. Çünkü bu karar, hayatımı başarılarla doldurdu ve beni daha güçlü bir insan yaptı.