Yıl 2054, artık Dünya’nın atmosferi karbondioksit ile dolu. Çünkü Dünya’da çok az ağaç kaldı ve bu kadar az oksijen insanlara yetmiyordu. Dünya, fazla sıcak ve her geçen gün sıcaktan hayatını kaybeden insanların sayısı artıyor. Bu nedenle, astronomların keşfettiği Kita galaksisindeki Oti gezegenine insanları gönderecekler. Yarın, ben de dahil, Dünya’daki insanların yarısı Oti gezegenine fırlatılacağız. Söylenenlere göre Oti gezegeni gündüzleri 20-25 derece, akşamları ise 10-15 derece oluyormuş. Yarın için çok heyecanlıyım; bu yüzden uyumam lazım.
Dört yıldır beklediğim büyük gün sonunda geldi. Valizimi haftalar öncesinden hazırladığım için yapmam gereken tek şey, üstümü giyinip bulduğum ilk taksiye binmek. Bu özel gün için en sevdiğim mor pantolonumu giyeceğim. Artık hazır olduğuma göre taksiye binebilirim. Taksiye bindim ve “Beni lütfen roket havalimanına götürün.” dedim. Gitmem yarım saat sürdü ama temiz hava için her şeyi yapabilirim. Evet, sonunda rokete biniyoruz. Oraya gitmemiz on bir saat sürecek bu yüzden uyuyacağım. On saat geçti, ben de son bir saatimde dışarıyı izlemeye karar verdim. Zaman çok hızlı geçmişti ve hemen varmıştık. Şu anda burada hiç ağaç yok fakat yanımızda bir milyon fidan getirdik, onları dikeceğiz. Bu yüzden bu bir sorun değil. Son on yıldır hiç bu kadar temiz bir hava solumamıştım. Dünya’dayken oksijen maskesiyle bile temiz hava alamıyorduk. Oti gezegeni masmavi bir renkteydi, bir sürü göl vardı ve adeta bir rüya gibiydi. Hayatımın geri kalanını burada geçireceğim için ne kadar mutlu olduğumu anlatamam.
Oti gezegenine taşınalı on yıl oldu. Burayı çok seviyorum ve insanlar yaptıklarının ne kadar kötü olduğunu anlamış gibi görünüyor. Çünkü on yıldır yerde hiç çöp görmedim. Hava hâlâ ilk gündeki gibi temiz. Buranın sonunun asla Dünya’nınki gibi olmayacağından adım gibi eminim.