Bu yılın başında bir kütüphanede gönüllü olarak çalışmaya başlamıştım. Açıkçası, ilk gün çok stresliydim. Ne yapmam gerektiğini, nasıl davranacağımı bilmiyordum. Oradaki kişilerin bana nasıl davranacağı beni en çok korkutan şeydi. Bu sebeplerle ilk gün kütüphanenin kapısından dönmeme sebep oldu. Aileme korktuğumu söylemek istemiyordum, o yüzden köşedeki bir kafede oturup pasta börek yedim. İkinci gün çok farklı değildi ama üçüncü gün bir şekilde kendimi o kapıdan içeriye sürükledim. Ne yazık ki, ağzım bu oyuna katılmadan pes etti. Başka bir görevlinin bana doğru yürüdüğünü görünce olduğum yerde donup kaldım. En sonunda görevli yanıma yaklaştığında – benim yaşlarımda kumral, uzun boylu bir kız – dudaklarım ve ayaklarım şu ana kadar yürüttüğü bu oyunu devam ettiremedi. Kıza birkaç anlamsız kelime geveledikten sonra çalışmak için sessiz bir yer aradığımı söyledim. Kızın adının Yasemin olduğunu öğrendim, bana çok yardımcı olmuştu. Ben ise sadece çalışmak için oradaymışım gibi davranmaya devam ettim. Dördüncü gün daha kolaydı; Yasemin’in yardımıyla ortama alışmaya başlamıştım. Yine de Yasemin’e hala yalan söylüyordum; kendime sahte bir isim, bir de bölüm seçmiştim. Hiçbir alakam olmasa da o bölümle ilgili her gün ders çalışıyordum.
Bir haftanın sonunda hala bir şey elde edememiştim. Bu kütüphaneye haftanın beş günü gelip birine yardımcı olmam gerekirken diğer görevlileri de kendimle beraber aşağıya çekmiştim, onları kendi lehime kullanıyordum. Pazar günü kendimi yine işe yaramaz bir haftaya hazırlarken her şeyi değiştiren o mesajı aldım. Kütüphane, bir gün daha gelmezsem beni listeden sileceklerini söyledi. Bu, bir daha asla o kütüphanede görevli olamayacağım anlamına geliyordu. Ben bunu çok içselleştirmiştim; o kapıdan giremediğim her gün, yalan söylediğim her saniye beni daha çok kızdırıyordu. Bir sonraki gün kendimden adeta nefret ediyordum ama yine de kütüphaneye gittim. Bu sefer bir görevli olarak içerideydim. Kendime kızgınlığım korkumu arka planda bırakmıştı. Yaseminler olayı uzun süre kabullenemeseler de çok kaliteli okurlar ve küçük yazarlar, şairler ile tanıştım, hikayelerini ve ürünlerini gördüm, sohbet ettim ve sağlam arkadaşlıklar edindim. Bu yüzden o kütüphanede çalışmak verdiğim en iyi kararmış. Yaz tatili bittiğinde biraz yıkılmıştım. Sadece iki aydır gittiğim yer bana evim gibi gelmeye başlamıştı. Bu yüzden kış boyunca oraya gidip ders çalışmaya devam ettim.