Merhaba ben Asil. Bugün size, doğum günü partisinde verdiğim sıradışı hediyeyi anlatmak istiyorum.
Doğum günü partisi arkadaşımın evinde olacak. Fakat bir sıkıntı var, ben bu partide arkadaşım dışında kimseyi tanımıyorum. Şu anda oraya gidiyoruz ve ben çok heyecanlıyım. Arkadaşımın evine vardığımızda, benim bu durumumu anlayan arkadaşım:
– Asil, kendini kötü hissetmene gerek yok. Sen neden bize katılmıyorsun, bizle eğlenmiyorsun, dedi. O an arkadaşıma bir şey diyemedim, beni çekip diğer arkadaşlarının yanına, ortaya getirdi. Çok utandım, herkes bana bakıp gülüyordu. Ben ne kadar gitmek istesem de arkadaşım beni çekiştirip duruyordu. Onun elinden kurtulup annemin yanına gittim, annem:
– Asil, neden onlarla arkadaşlık yapıp oynamıyorsun?, dedi. Ben anneme, annem de bana bakıyordu. Fakat bir cevap verememiştim. Sonrasında, sıra en sevdiğim kısım olan doğum günü hediyesi açmaya geldi. Herkes; kitap, kalem, silgi vb. şeyler almıştı. Ben ise ona hiçbir şey almamıştım. Çünkü ona tüm arkadaşlığımız boyunca sevgi ve saygımı göstererek en değerli hediyeyi verdiğimi düşünüyordum. Bunun için ona, onu ne kadar sevdiğimi ve saygı duyduğumu anlatan kısa bir metin okudum. Herkes arkadaşıma en sevdiği hediyenin hangisi olduğunu sordu. Arkadaşım benim onun için yazdığım metnin en değerli hediye olduğunu ve en çok doğum gününde bu duygularımı onunla paylaştığım için mutlu olduğunu söyledi. Herkes şok olmuştu, bir çok arkadaşı güzel ve pahalı hediyeler almalarına rağmen benim duygularımı paylaştığım metnin neden bu kadar hoşuna gittiğine anlam veremiyorlardı. Arkadaşım:
– “Oyuncaklar her zaman bulunabilir, fakat sevgi ve saygı içerisinde dostluklar kurmak zordur. Asil bana sevgi ve saygıya dayalı bu arkadaşlığı verdiği için en değerli hediyeyi ondan aldığımı düşünüyorum.” dedi. Bu açıklaması benim çok hoşuma gitmişti. Sonra bütün arkadaşlarıyla birlikte eğlenceli oyunlar oynayarak doğum gününü neşe içinde tamamladık.
Akşam eve döndüğümde çok mutluydum ve huzur içinde yatağıma yatıp güzel bir uykuya daldım…