Aylardan ekim, doğum günüme bir hafta kalmıştı. Çok heyecanlıydım çünkü ilk defa doğum günümü hem sınıf arkadaşlarımla hem de futbol kulübümdeki arkadaşlarımla kutlayacaktım. Normalde sadece bir arkadaş grubumla kutlama yapmama izin verirlerdi ama bu yıl bir istisna yapalım dediler. Çok mutluydum, ta ki annem beni yanına çağırana dek…
– Kızım hadi gel de doğum gününü nerede kutlayacağımızı kararlaştıralım.
– Tamam anne geliyorum.
– Bak kızım bu yıl çok fazla arkadaşını çağıracağımız için sadece iki seçeneğimiz var. Biri bir kafe diğeri ise bir park.
– Bence arkadaşlarımın da önerilerini almalıyım.
– Tamam kızım sen nasıl istersen öyle olsun. Fakat yarına kadar karar vermelisin tamam mı?
– Tamam anne.
Sornaki gün tüm sınıf arkadaşlarımı etrafımda topladım ve her şeyi anlattım.
-Evet durum böyle peki, siz ne düşünüyorsunuz?
-Bence kafede kutlayalım.
-Bence de.
-Bence de.
– Taman o zaman siz kafede kutlamak istiyorsunuz anlaşılan, ben bir de diğerlerine sorayım.
Okuldan sonra futbol kulübünde de her şeyi anlatım ve onların da önerilerini sordum.
– Bence parkta kutlayalım.
-Bence de.
-Bence de.
-Tamam o zaman siz de parkta kutlamak istiyorsunuz anlaşılan. Eve gelince kafam çok karışıktı ne yapacağımı bilmiyordum. İki gurubu da üzmek istemiyordum. Sonra aklıma bir fikir geldi.
– Anne sana bir sorum var.
-Sor bakalım.
– Kutlamaları parktaki bir kafede yapabilir miyiz?
-Tabii ki de tatlım.
Kutlama başlangıcında çok heyecanlıydım çünkü arkadaşlarımın beğenip beğenmeyeceğini çok merak ediyordum ve sonunda arkadaşlarım geldi ve hepsi de bu kararımdan ötürü beni tebrik etti. Bu verdiğim en iyi karardı.
Şimdi izninizle arkadaşlarım beni bekliyor.