Yıl 6983, insanlığın %87,97’si yok oldu. Bunun sebebi dünyada çok büyük bir patlama yaşanmış olmasıydı. Bu patlamanın nedeni de 3. Dünya Savaşı’ymış. Bunu, bu zamandan itibaren hayatta kalan dedem anlattı. Dedem, yeni teknolojiler sayesinde binlerce yıl hayatta kalmış. İnsanlık, uzun yıllardır “Yeni Dünya” diyebileceğimiz bir gezegen arıyordu. Yaklaşık 4 milenyum sonra, artık insanlara uygun bir gezegen bulmuştuk. Bu gezegene G3-3Y8 ismini koymuşlar. Vardığımızda annem ve babam, ilk başta birkaç insanla beraber gezegeni incelemeye gitmişlerdi. Benim gibi hiçbir çocuk bu göreve gitmedi çünkü bizi riske atmak istemiyorlardı.
Birkaç saat geçti ve hâlâ ebeveynlerimizden hiçbir haber yoktu. Gerilmeye başlamıştık. Geride kalan yetişkinler, onların iyi olduğunu, sadece biraz gecikeceklerini söylüyorlardı ama hiçbirimiz buna inanmamıştık. Bu yüzden gizlice büyüklerin sözlerine kulak misafiri oldum. Dinlediğimde şunları duydum: “Komutanım, yaklaşık 34 sivil, türü belli olmayan bir uzaylı ırkı tarafından esir alınmış.” Bunları duyduğumda hemen herkese söylemeye gittim. Bütün çocuklara söylediğimde, hepsi yetişkinleri kurtarmamız gerektiğini söylediler. Hepimizin kararıyla diğer yetişkinleri kurtarma operasyonu yapacaktık. Bu yüzden hepimiz silahlanmaya başladık. Hepimiz silahlandığımızda hemen taarruza koştuk. Diğer yetişkinler bizi durdurmaya çalıştı ama nafile.
Ebeveynleri esir tuttukları yere yaklaştığımızda, uzaylıların bizden daha güçlü silahları ve zırhları olduğunu görünce çok korktuk ama burada pes edemezdik, o yüzden bir plan yapmaya koyulduk. Planı yaptığımızda hemen uygulamaya başladık. Hazır olduğumuz ilk anda taarruza geçtik. Planımız işe yarıyordu ve uzaylılar birer birer azalıyordu. Savaşı kazanmıştık ama daha fazla uzaylı geleceğini biliyorduk, o yüzden esirleri serbest bırakıp hemen gemiye koştuk. Gemiye vardığımızda, bu gezegenden bir daha geri dönmemek üzere ayrıldık.
Bu işten dolayı bütün çocukların başı belaya girmişti ama çok şükür ki hiçbir çocuk ölmedi ya da yaralanmadı.