Arkadaşlarımızla birlikte odun topluyorduk ve zaman zaman eğleniyorduk. Ancak biraz fazla uzun süre sohbet ettik ve işimiz akşama kaldı. Sonunda odunları toplamayı bitirdik ama etrafımıza baktığımızda kimse yoktu ve ormanda dört kişi kalmıştık.
Karnımız acıkmaya başlamıştı ve Mehmet’in çantasında sadece bir paket cips bulduk, onu paylaşarak yemeye başladık. En büyük endişemiz, ormanın ortasında nasıl bir gece geçireceğimizdi. Biraz dolaşmaya başladık ve karşımıza dört metre boyunda devasa bir örümcek çıktı. Korkuyla koşmaya başladık, örümcek ise peşimizden gelmeye devam ediyordu. Sonunda ormandan çıkıp bir yere sığındık.
Elimizde sadece bir çakmak ve bir dal vardı. Dalı yakınca örümcek şaşırdı ve yerinde dondu. Ardından dalı örümceğe attık ama hiçbir etki yapmadı gibi göründü. Birdenbire örümcek hareketsiz kaldı ve yerde hareketsiz durdu. Ormana doğru baktığımızda, bir çocuğun ok ile örümceği vurduğunu gördük. Ancak çocuk hızla gözden kayboldu.
Bu sırada, bize görev veren adam geri döndü ve bize hızla “Koşun!” dedi. Örümceğin olduğu yerden yüzlercesi birden gelmeye başladı ve biz panikle kaçmaya başladık. Neyse ki önümüze kocaman bir kaya çıktı ve oraya sığınarak bir süre bekledik. Sonunda güneş doğduğunda, orman geride kalmıştı ve biz boş bir alanda, kilometrelerce uzaklıkta yalnızca dördümüz kalmıştık.