Bir gün oturup düşündüm, acaba zaman makinesi olsa ne yapardım? Düşündüm, düşündüm ve daha fazla düşündüm. Sanırım zaman makinesi olsa yapacağım ilk şey, lise giriş sınavıma yeniden girip hatırladığım cevapları yazarak 500 puanla birinci olma fikriydi. “Mükemmel!” diyerek haykırdım ve kolları sıvadım. Yaklaşık üç yıl sonra, çalışmalarım tamamlanmış ve makine hazırdı.
Hiç düşünmeden geçmişe gittim ve sınav kapısının yolunu tuttum. Sınava girdim ve tüm şıkları doğru işaretledim. Ancak içime bir korku düştü. Ya başkalarının hakkına girersem? Ya gittiğim okulda zorbalık görürsem? Hem şu anki eşimi de bu okulda tanımıştım. Ya başka bir okul kazanırsam ve hayatım daha kötü olursa? Belki de her şeyde bir hayır vardır, değil mi? Yoksa neden olsun ki? diye düşündükten sonra tüm şıkları eskisi gibi işaretledim ve sınav çıkışı makineye binip zamanıma geri döndüm.
Döndüğümde, belki de daha iyi bir okula gitseydim tanıyamayacağım eşimi öptüm ve koltuğa uzandım. Derin bir “Oh!” çektim ve her işte bir hayır olduğunu anladım.