Sayfa tekrar yüklenmiyordu bir türlü. Sonunda o bilindik işaret de ortadan kalktı ve “404 Not Found” yazısı ekrandaydı gözlerim önündeydi. İnternetin kesilmesi hep çok sinirimi bozan bir durumdu ve hızla anahtarı da alıp evden çıkarak kapı komşumun evine doğru yürüdüm.
Kapıda beklerken zile bastım ve evden hiçbir ses gelmemesi dikkatimi çeken ilk detaydı. Birkaç dakikalık bekleyişimden sonra arkamda duran üst kat komşumun-bu kadın yüzünden her sabah erken uyanıyorum çünkü evden yayılan gürültü bitmek bilmiyordu.- “Onlar biraz önce çıktılar. Elektriklerin kesilmesiyle çocukları yine atak geçirmiş o yüzden kliniğe gidiyorlardı,yolda karşılaşınca söylediler.” dedi. Buradan anlaşılıyordu ki internet yalnızca benim evimde kesik değildi. Sorduğumda üst kat komşum da elektriklerin kesik olduğunu söyledi ve elindekileri sallayarak”Bu maketleri neden aldım zannettin?” dedi. Aklımdaki neden internetin kesildiği hakkındaki soruyla yanından ayrıldım ve bugün evden çalışması gereken ben de belli ki bunu yerine getiremeyecektim. Tek umudum olan televizyonu açtığımda çalışıyor olduğunu görmemle haber kanallarını tuşlamam bir oldu. Haberleri açtığımda gözlerimin önünde bir milatın gerçekleştiğine emin gibiydim. Haberler dünya genelinde internet kavramının artık olmayacağını söylemekle kalmıyordu aynı zamanda internet bağımlılarının olduğu kliniklerden görüntüler de sunuyordu. Bu görüntülerde çığlık atan ve çektiği acı yüzünden belli olan çocuklar vardı ve birden kapı komşumun oğlunu gördüm. Şaşkınlığım açık ağzımın sebebiyken çalan kapı ziliyle ayağa kalktım ve kapıyı açtım. Açık kapının ardındaki yan komşumdan başkası değildi. Ağlayarak bana sarılırken ona kucaklayarak karşılık verdim ve içeri davet ederek çay ve biraz bisküvi ikram ettim. Ağlaması biraz olsun dinince konuşmaya başladı ve bana oğlunu kliniğe yatırma zorunda kaldıklarını ve klinikteki televizyondan haberleri izlediğini ifade etti. Haberler hakkında konuştuğu doktorsa oğlunu bir süre çeşitli ilaçlarla kontrol altına almaları gerektiğini ve bu süreçte maalesef klinikte yatırılması gerektiğini belirtmişti.
Ona ne kadar üzgün olduğumu söyleyip biraz olsun sakinleşmesini sağladıktan sonra evine uğurladım ve acıkan karnıma çare olarak yemek sipariş uygulamasını açtım. Uygulamayı açtığım anda hatırladığım şu “internetsizlik” lakaplı sorun telefonu kapatmama aracı olurken aç karnımı doyurmam artık bir zorunluluk olduğunu guruldaya karnım bana anlatıyordu. Elime aldığım tarif kitabıyla ocağın başına geçtim ve birkaç saat sonunda hazırlamış olduğum yemek inanılır gibi değildi. Daha önce nasıl hiç yemek yapmayı denemediğime ise inanamıyordum
ancak şunun farkındaydım ki internetsizlik tüm insanlığı “gerçek hayata” döndürecekti.