Hayatımda ilk defa ailem olmadan kampa gidecektik. Aynı zamanda gideceğim ilk kamp olacaktı. Ailemle vedalaştıktan sonra otobüse binip yola çıktık. Otobüs yolculuğu 9 saat sürdü. Bir baktım gelmişiz. Çadırları kurmuşlar. Ben en iyi arkadaşımla kalıyordum. Hava birden soğuyunca ateş yakmak için ormana tahta aramaya çıktım. O kadar uzun yürümüşüm ki, birden kaybolduğumu farkettim. Benim çadırım kuzeydeydi. Kuzeye doğru epeyce yürüdüm ama çadırımı ve arkadaşlarımı bulamadım. Ağlamaya başladım. Gelen giden olmadı. Daha sonra sesimi duyurmaya karar verdim. Avazım çıktığı kadar bağırdım. Bağırmaktan sesim kısılmıştı. Tam umudumu yitirmişken birden en iyi arkadaşımın bana doğru geldiğini farkettim. Öyle çok sevindim ki tüm dünya benim olmuştu.
Benim için kötü başlayan kamp ondan sonra çok güzel geçti. Arkadaşlarımla ateş etrafında toplanıp, güzel sohbetler edip dans ettik. Bu kamp benim için hem güzel hem de derslerle dolu geçti. Aldığım en büyük ders tek başıma bilmediğim bir yerde topluluktan asla uzaklaşmamak oldu.