Doğayı biraz soluyayım diye yürüyüşe çıkarsın. İlk başta anlam veremediğin tuhaf duygular içinde adımlarını atarsın, ortamın sessizliği seni çevreni dinlemeye iter ve bir ağaç dibine çömelerek izlemeye başlarsın. Bir köşede yuvasına yiyecek taşıyan karıncaları, ağaç üzerindeki çeşit çeşit böcekleri ve havada uçan kuşları görürsün. Hepsi bir mücadele içerisinde yaşamlarını sürdürmek için canla başla çalıştıklarını fark edersin. Doğadaki canlıların mutlu olup olmadığını merak edersin. Bu düşünceler içerisinde, bir bakmışsın doğa ile bütünleşmişsin. Sanki doğa seni kucaklamış gibi hissedersin; kuş cıvıltıları, böcek sesleri, suyun akışı… Aynı terapi gibi. Hayatın farkına varırsın.
Stres mi dersin? Mutsuzluk mu dersin? Hiçbir dert kalmaz o an, aklındaki tüm şeyler temizlenmiş, tüm dertlerin gitmiş gibi hissedersin. Orada aldığın havayı evdeki veya fabrikalardaki havayla karşılaştırırsın ve değerini anlarsın. Telefona ayırdığın zamanı buraya ayırsaydın, hayatının daha değerli olduğunu anlardın. Rahat, huzurlu ve sakin bir yerde olmak gerçekten insanı iyi hissettiriyor. Daha sonra dönüş yolunda mutlu bir gülümseme ile tekrar doğa gezilerine devam etme konusunda kendine bir söz verir ve eve dönersin.