Bugün çok üzgünüm. Komşum, arkadaşım, dostum ile küstük. Üzüle üzüle eve gittim. Evde oturdum ve düşünmeye başladım. 5-10 dakika sonra annem kapıyı çaldı. Ben de kapıyı açmaya gittim. Annem markete gitmişti ve poşetleri taşıyordum. Annem bana poşetleri götürdükten sonra kapıyı kapmamı istedi.
Ben poşetleri mutfağa bıraktım ama kapıyı kapatmayı unuttum. Kedimi koridorda gördüm ve onun yanına gitmek istedim. Onun yanına gittiğimde kapıdan çıktı. Kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Ne yapacağımı bilemedim ve o değişik koku da neydi? Kafamda bir sürü soru ve sorun vardı. Stresten elim titriyordu.
Mutfağa gittim ve bir bardak aldım, içine su koyup içtim, sakinleşmek için oturdum. Derin nefes alıp verdim. Karar vermiştim, cesaretimi topladım ve komşumun kapısını çalmaya gittim. Kalktım ve ayakkabımı giyindim. Yavaş yavaş yürümeye başladım. Kapının önüne geçtim ve elimi zile doğru uzatırken annem bana seslendi. “Oğlum, ne yapıyorsun” diye sordu. Ben de birazcık durdum ve sonra arkadaşımla oynayacağımı söyledim. Bana hava kararmadan evde olmamı söyledi.
Annem gitmişti ve zile bastım. Beş saniye ya geçti ya geçmeden kapı açıldı. Arkadaşım açmıştı. Ne kadar konuşmaya utansam da onunla konuşmam lazımdı. Ben daha konuşmadan bana kedimi gösterdi ve “Bunu mu arıyordun?” dedi. Ben de yüzümle evet dediğimi gösterdim. Sonra bana ” Özür dilerim, bugün yaptığım şey iticiydi.” dedi. Ben de dayanamadım ve sarıldım ona. Her şey çözülmüştü ama aklımda bir soru vardı, o koku neydi? Arkadaşıma sorduğumda barınakla bağışlamak için birkaç paket kedi maması almışlardı ve kedimin ona geldiğini söyledi. Onunla gurur duyuyordum.