Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde, develer tellal, pireler berber iken ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallarken iken eski zamanlarda adı sanı unutulmuş bir köy varmış. Bu köyde her şey ama her şey şekerdenmiş. Banklar, parklar ,evler her şey. Bir gün bir kaşif bu esrarengiz köyü aramaya çıkmış ama nafile yokmuş. Bir elindeki haritaya bir de yola bakmış derken bir şey görmüş. Bir cisim hızla ona yaklaşıyormuş. Bu cisim bazı kaşifleri köyü aramalarını engellemesi için görevlendirilmiş bir robotmuş. Zor da olsa kaşifimiz robotu yenmiş ve yoluna devam etmiş. Sonra bir kulübe görmüş içinde yaşlı bir teyze yün eğiriyormuş. Kaşif kapıyı çalmış. Yaşlı teyze onu içeri buyur etmiş. Kaşif fark ettirmemeye çalışarak köy hakkında sorular sormaya başlamış. Ama çok geçmeden yaşlı teyze onun neyin peşinde olduğunu anlamış ve evinden kovmuş. Sonra kaşif yola devam etmiş ve burnuna bir koku gelmiş. Bu kestaneli pasta kokusuymuş. Kokuyu takip edip kaynağı bulmuş . Koku bir pastaneden geliyormuş. Derken kaşif hemen içeri girmiş ve duvarda bir harita görmüş. Bu aradığı köyün haritasıymış. Çaktırmadan haritayı almış ve yola devam etmiş. Çok geçmeden yolu bulmuş ama gerçek harita olmadığının farkında değilmiş henüz. Harita onu bir kayanın yanına götürmüş. Kayayı görünce ağlamaya başlamış . Ben boşuna mı geldim? Diye ağlıyormuş . Kayanın dibine oturup dinlenmeye başlamış. Sonra kafası bir butona değmiş ve yerin içine düşmüş. Burası bir tünelmiş. Tünelin sonunda ise aradığı harita varmış. Kaşifimiz güç bela sona ulaşmış ve gerçek haritayı bulmuş .Haritayı takip ederek aradığı köyü bulmuş . Sevinçten ağzı kulaklarına varıyormuş. Kendini bu köyün efendisi ilan etmiş ve ailesiyle bu köye yerleşmiş. Ama kaşif ve ailesi göçüp gidince köy sırları bir daha asla gün yüzüne çıkamamış.
VE SON