Kedim George henüz 2 yaşında çok hareketli ve çok oyuncu bir tekir. En sevmediğimiz komşumuz Fatma Teyze. 👵 Çünkü Georgela oyun oynadığımızda çok gürültü yaptığımızı düşünüyor. Sesimizden rahatsız oluyormuş. Bir gün okuldan geldiğimde kapıyı açtım ve George birden dışarı çıktı. Kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Şimdi içeriye girme vakti gelmişti. Kedim oradaydı ve onu oradan çıkartmam gerekiyordu. Kapıya doğru yaklaştım ve Fatma teyze diye seslendim. Fatma teyzeden ses gelmeyince biraz endişelendim ve içeriye girdim. Bu tuhaf koku da nereden geliyordu? Bunun içinde Fatma teyze nasıl yaşıyordu? George’ a seslendim ve arkadaki odadan miyavladığını duydum. Hemen arka odaya gidip George’ u oradan aldım. George’ u aldıktan sonra yandaki odada Fatma teyzenin koltuğun üzerinde uzandığını gördüm. Çok hasta görünüyordu.
-Fatma teyze iyi misin? diye sordum.
– “Çok hastayım evdeki çöpleri bile atamıyorum.” dedi.
-Geçmiş olsun Fatma teyze. “Sen hiç merak etme ben hemen çöplerini atarım.” dedim. George’ u eve bıraktıktan sonra Fatma teyzenin çöplerini toparladım ve attım. Pencerelerini açıp evini havalandırdım. Artık o tuhaf koku evden gitmişti. Fatma Teyze:
-“Sen ne kadar yardımsever bir çocukmuşsun, ben seni yanlış tanımışım. Yardımın için çok teşekkür ederim. ” dedi.
O günden sonra Fatma Teyze ile aramız çok iyi oldu. Her gün onun çöplerini atmaya yardım ettim. Artık Fatma Teyze de George’ u çok seviyordu.