Telefon Numarası

Evde yalnızım. Sıkıldığım için kitabımı okumaya başladım. Bu kitaba yani başladığım için daha 100. sayfadayım .Karnımın guruldadığını hissettiğimden ayağa kalkıp mutfağa geçtim. Kitabım elimde okurken hazır bir sandviç aldım ve yemeye başladım.15 dakika kadar sonra 118. sayfada elimi gezdirirken bir kaç sayfa ötede iki sayfa arasına konulmuş bir not hissettim. Hemen aradaki sayfaları okuyup o sayfaya geldim. Kitabın 120. sayfasına geldiğimde el yazısıyla yazılmış bir cep telefonu numarası gördüm. Biraz garibime geldi çünkü bu telefon numarası kendi ülkemin telefon numarasıydı. Yani başı sıfır beş yüz ile başlıyordu. Yavaşça tezgahın üzerinde duran telefonuma uzandım. Telefonu açıp numarayı girdim. Birkaç saniye tereddüt etsem dahi arama butonuna bastım. Telefon çaldı, çaldı, çaldı. Telefon her çaldığında ben daha da gerildiğimi hissediyordum. Telefon karşı taraftan gelen bir kız sesiyle açıldı. ”Alo! Sonunda, SONUNDA! Selam Dilara nasılsın?” Gelen ses karşısında şok oldum. Bu sesin sahibi tam 5 yıldır kayıp olarak bildiği canından çok sevdiği kız kardeşi İrem’e aitti. ” İREM!NASIL OLUR?! B-biz seni “ o kadar çok şok olmuştum ki dilim düğümlenmişti.” Biliyorum, biliyorum. Kapıyı açmaya ne dersin bu arada? ”koşarak kapıya gittim ve telefonu elinde eli de kulağında olan 5 yıldır görmediğim kız kardeşimi gördüm. O an dizlerimin bağı çözüldü ve kendimi İrem’in üzerine attım. İkimizde yere düştüğümüzde birbirimize o kadar sıkı sarılıyorduk ki şu an bizi kimse, hiçbir güç ayıramazdı. Tam o sırada annem ve babam eve geldi ve ikimizi yerde sarılmış bir şekilde ağlarken gördü. İkisi de aynı anda “İREM!” diye haykırdı ve hemen bize sarıldılar. Hayatımda ilk kez o gün babamın ağladığını gördüm. Ailecek sarılmış ortamıza da İrem’i almıştık. Nerdeyse yarım saat ağladıktan sonra evin içine geçtik. İrem bize her şeyi anlattı.