Bir zamanlar bir kertenkele yaşarmış ama bu bu kertenkelenin bir laneti varmış. Bu kertenkeleye dokunan kişiler her tarafta mumların olduğu bir odaya ışınlanıyorlarmış, bu kertenkele her zamanki gibi kendinin lanetinden habersiz çimenlerde geziyormuş sonra onu bir çocuk fark etmiş, tabii ki kertenkele haliyle oradan hızla uzaklaşmış sonra çocuk bu gördüğü kertenkeleyi annesine koşup heyecanla anlatmaya başlamış. Annesi tabii ki de çocuğun bu gördüğü minicik bir kertenkeleyi niye bu kadar abarttığını anlamamış ama onun 10 yaşındaki abisi böceklerle çok ilgili olduğu için hemen kardeşinin heyecanlı anlatımından sonra koşa koşa dışarıya çıkmış. Çocuğun gösterdiği kertenkele çok önceden oradan uzaklaştığı için abisi bu duruma çok üzüldü sonra sabahtan akşama kadar o çocuğun gösterdiği kertenkeleyi aramışlar ama nafile. Sonra annesi çağırmış çocukları çocukların yüzünden düşen bin parça, sonunda tam gideceklerken kertenkeleyi görmüşler son andaki abisinin hızıyla kertenkeleyi yakalamışlar sonra bir kavanoza koymuşlar. Daha sonra annesine göstermişler, sonra babasına göstermişler sonra hepsi birden dokunmuş ve mumlarla dolu bir odaya ışınlanmışlar sonra küçük çocuk “Her ne olduysa ben mumları üflediğim zaman oldu.’’ diye bir yazı görmüş ama bu çok geçmiş sonra abisi mumları üflemiş sonra ışıklar kapmış ve tekrar açıldığında herkes ölmüş…
MUMLU GECE
(Visited 6 times, 1 visits today)