Ödevimi yapıyordum, bir anda annem çağırdı. “Yemek hazır” diye.
Hemen sofraya koştum. Yemekte çökertme kebabı vardı. “En sevdiğim yemek” diye bağırdım. Tabağımı hemen bitirdim ve kalkıp ödevimi bitirdim. Sonra tam ellerimi yıkayacakken kapı çaldı. Annem “Geliyorum!” diye bağırdı.
Bir baktım kapıda komşumuz Canan. “Sizin aile neden bu kadar bağırıyor!” dedi. Sonra diğer komşumuz Ebru abla geldi. Dedi ki hop hop hop ! Ne oluyor burada? Sonra babam dedi ki gelin barışın en iyisi bir kahve içelim tatlı tatlı konuşalım. Annem madem öyle hadi masaya geçin dedi. Annem kahve ve mum getirdi. Mum eşliğinde hep beraber kahvelerini içtiler. Tam kalkıyorlardı ki ben geldim ve mumu üfledim.
“Her ne olduysa ben mumları üflediğim zaman oldu…” Mumun kıvılcımları annemin saçını tutuşturdu. Ortalık bir anda karıştı, herkesi bir telaş sardı. Babam annemim kafasına bir kova suyu indiriverdi. Annem, ortalık, komşular ıslandı. Sonra herkesi bir kahkaha aldı. Böylece tatsız başlayan akşamüstü benim sayemde tatlı bir anıya dönüştü.