Hafızamı kaybetsem aklımda kalacak o anı büyük ihtimalle ilk defa Arhan’la tek başımıza Kahramanmaraş’a gittiğimiz gündü. O gün sabah saat altı buçuk da uyandık sonra havaalanına doğru yola koyulduk. Yarım saat içinde havaalanına varmıştık. Sonra biletimizi aldık ve Arhan’la birlikte uçağa bindik. En son uçağa üç yıl önce binmiştik o yüzden yol boyunca dışarıyı izleme planımız vardı ama ikimizde çok yorgunduk bu yüzden dinlenmeye karar verdik gözlerimizi kapattık ve dinlendik. En sonunda Kahramanmaraş’a varmıştık. Bizi dedem ve dayım karşıladı. Dayımla, dedem ve kardeşimle gezdik ve Kahramanmaraş’ın yerle bir olduğunu gördük. Çoğu bina yıkıktı bu da bizi çok üzmüştü çünkü Kahramanmaraş bizim memleketimiz gibiydi. Ardından dayım bizi eve götürdü demeyi isterdim ama kuzenlerimin evi hasarlıydı bu yüzden dedemin bağ evine gittik. Geldiğimizde bizi kuzenlerim, anneannem, teyzem karşıladı. Sonra anneannem bize kahvaltı hazırladı ve dışarda kahvaltımızı yaptık. Arhan’la biraz dinlendik sonra sıkıldığımızdan dolayı eniştemin okuluna gittik. Eniştem okulun kurucusu olduğu için istediğimiz zaman oraya gidebiliyorduk. Kuzenim, kardeşim, dayımla uzun süre futbol oynadık. Bağ evine geldiğimizde eniştem mangal yaktı ve afiyetle yemeğimizi yedik. Sonra ailecek çay keyfi yaptık ve sohbet ettik sonra körebe oynadık, televizyon izledik. O gün en çok eğlendiğim günlerden biriydi.