Son şans mumu

Çok sancılı bir baş ağrısı ile yatağımdan yavaşça kalkmıştım.Bu ağrı midemdeki bulantı ile birleşince her an sanki bayılacakmışımcasına başım ağrıyor ilaç almak için bile yürüyemiyordum.Hasta olduğumu düşünmüştüm,haklıydımda yardım için arkadaşımı çağıracaktım.Tam telefonumu her gün yatmadan önce bıraktığım yere(yatağımın yanındaki masa)de olduğunu düşünerek o masaya bile bakamadan uzattım elimi,uzun uzun yokladım ellerimle ancak hiçbir şey yoktu.Gözlerimi açıp bakmaya çalıştım ancak gittikçe yoğunlaşan başımın ağrısı yüzünden gözlerimi bile açamamaya başlamıştım.Belliki telefonum masada değildi.Acilen yanımda birine ihtiyacım vardı.Boğazım kupkuruydu bağırmaya çalıştım yardım istedim ama kimse ortalıkta kimse yoktu.Bende son çare olarak masamın çekmecesindeki mumları yakmak için kullandığım kibritler ile yangın alarmını tetikleyerek “belki biri sireni duyar ve gelir” düşüncesi ile yangın alarmını çalıştırmıştım ancak etrafta ne yardım için gelen komşularım vardı ne de ambulans tek duyduğum başımın ağrısını gittikçe şiddetlendiren bir siren.Herkes neredeydi? çaresizce hastalığıma yenik düşüyordum gözlerim gittikçe kısılıyordu.Kapanmak üzere olan gözlerimi kapatmak üzereyken 2 kişi beni sedye ile almaya gelmişti.hemen aşşağıya indirip asansöre bindirip ambulansa taşıdılar o anda ambulans sirenleri ve korna sesleri yüzünden baş ağrım çok daha şiddetlenmişti her korna sanki kafamı duvardan duvara vururmuşcasına acıtıyordu.Baş ağrımı hafifletmek için yavaşça uyuya kalmışım,uyandığımda tek kolumda serum,bez ve bir dikiş izi vardı muhtemelen beni ameliyata almışlardı durumumu öğrenmek için doktorlara seslenmeye çalıştım ama geçen giden yoktu.Sesimi duyuramayınca bende koltuğun yanındaki doktor çağırmak için kullanılan butona bastım,ama hale kimse gelmemişti.Kendimi daha iyi hissediyordum ama yinede ayağa kalkabilmek için biraz enerjiye ihtiyacım vardı.Bir süre dinlendikten sonra kendimi kalkabilmek için hazır hissettim masadan yardım alarak ayağa kalktım yavaşça odanın dışına doğru yürüdüm odanın kapısının önüne geldiğimde yavaşça kafamı koridora doğru çevirdim.Kimse yoktu herkes nerdeydi?bütün hastaneyi dolanmaya başladım.Uzun bir arayış sonrası bir tekerlekli sandalye bulmuştum ama henüz kimseyi bulamamıştım.Ne dün gece ne olduğunu ne de beni bu hale getirenin ne olduğunu hala bilmiyordum.Bütün şehirde sanki kimse yoktu ne ses ne de bir insan belirtisi vardı.Tekerlekli sandalye ile hastaneden ayrıldım sanki dejavu yaşamıştım.Yavaş yavaş dün geceyi hatırlamaya başladım,hastaneden çıkıp biraz uzakta bir çadır görmüştüm dün gece.Acaba aynı çadır duruyormudur? düşüncesi ile çadırı gördüğüm yere doğru ilerledim.Çadır burdaydı ama içerisinde yanlış hatırlamıyorsam birkaç kar küresine benzeyen içi sıvı dolu küreler vardı ancak çadıra girdiğimde hiç küre yoktu eski püskü takılar ve 5-6 tane mum vardı ama sanki bu mumlar dünde vardı.hatırlamaya başlamıştım sanki bu mumlar yüzünden burdaydım emin olamamıştım taki mumlar sönmeye teker teker sönmeye başlamadan önce bu dünde olmuştu emindim ve yanlış hatırlamıyorsam son mum tam sönmeden bu mumu üflemiştim ve eminim ki her ne olduysa ben bu mumları üflediğim zaman oldu.