Sabah, annemin sesiyle sıcacık yatağımdan ayrılıp evimizin orta halli salonuna doğru yürümeye başladım. Bütün herkes oradaydı: amcam, teyzem, kuzenlerim… Kahvaltı sofrasına oturduk ve afiyetle kahvaltımızı yapmaya başladık. O sırada amcam, “Şu yeni açılan parkı gördünüz mü?” dedi. Annem elindeki çayları masaya getirirken “Bugün planlarını unutun mu?” dedi. Aklımdan bugün ne yapacaktık acaba diye geçirdim.
Kahvaltı masası toplanırken kuzenlerim üstlerini giymeye başlamıştı. Bana dönüp “Sen neden giyinmiyorsun?” dediler. “Neden giyineyim ki?” diye sordum. “Gideceğimiz yeri bilmiyor musun?” diye sordu teyzem. “Nereye gidiyoruz?” dedim. Teyzem çabuk hazırlan, geç kalacağız dedi.
Odama doğru koşan adımlarla ilerlemeye başladım. Üstümü giyinip hemen arabaya doğru koşmaya başladım. Arabayı amcam kullanıyordu. Kuzenlerim nerede? diye sordum. Teyzem bana dedi ki, onları annen götürdü. Vardığımızda sabah amcamın bahsettiği parka gelmiştik. Parkta bütün sınıf arkadaşlarım ve kuzenlerim vardı. Arkalarında bir şey saklıyorlardı. “Ben orada ne var diye sordum?” Arkadaşlarım gelip bakmaya ne dersin? dediler. Yavaş adımlarla onlara doğru yürümeye başladım. Uzun zamandır istediğim bisiklet oradaydı ve gördüğüm en güzel şeydi.