Sizlere Minnettarız

Atam,
Şu anda sana bu söylenenler senin yaptıkları’nın yanında kifayetsiz kalıyor.Sana bu ülke için çok şey borçluyuz.Eğer bu ülke ayaklarımızın üstünde dimdik durabiliyorsak bu sen ve senin silah arkadaşlarının sayesinde.Bu sene cumhuriyetin yüzüncü yılını kutlayacağız tüm Türkiye olarak.Koskoca bir yüzyıl geçti Türk milleti için yaptıklarından.Bu ülke’nin geleceği biz Türk gençliğinin ellerinde.Ve sana karşı tutmamız gereken bir söz var.Bu sözü tutmak için elimizden ne geliyorsa daha fazlasını yapmaya çalışıyoruz.bize armağan ettiğin hepimizin her sene coşku ile kutladığımız bu özel günü bu sene de aynı şekilde kutlayacağız.Bizim bu günlerde bu ülkede güvenli,mutlu ve huzurlu yaşamamız sizlerin sayesinde.Sana borçlu olduğumuz kadar o kadınlara onların çocuklarına da çok şey borçluyuz.Hiçbirinizin hakkı ödenmez.Yaptığın çıkardığın yasalar kadın hakkları seçme ve seçilme hakkı bunlar gerçekten çok güzel yasalar.
Ben şu anda bir lise öğrencisiyim ve bizim yaşlarımızda on dört, on beş yaşarındaki çocuklar,gençler kendi geleceklerini ve canlarını hiçe sayarak cepheye savaşmaya gittiler.Kdınlar yanlarında küçük çocukları ile beraber eşleri’nin çocukları’nın yollarını gözlediler hep.Eline silahı alan genç,yaşlı farketmeksizin savaşa gidiyordu.Şimdi ise size bir kadının eşini ve oğlunu beklerken yazdığı bir mektuptan bahsetmek istiyorum
Merhaba,ben Şerife.Kırk beş yaşında üç çocuklu bir anneyim.çocuklarımdan en büyük olan Ali on beş yaşında ortanca oğlum sekiz,birde küçük bir kızım var Elif o daha üç yaşında.Daha yeni yeni konuşmaya başladı.Eşim Mehmet 47 yaşında.En büyük oğlum Ali ile cepheye savaşmaya gittiler.Bu durum benim için hiç de kolay olmadı.Altı buçuk aydır ikisinden de hiçbir haber yok.Her sabah kalktığımda,her kapı çaldığında eşim ve oğlum hakkında kötü bir haber mi geldi korkusuyla yaşıyorum.Bir sabah kapının çalması ile uyandım.Kapıyı acmaya korku ile gittim.Bin tane senaryo geçti aklımdan.Kapıyı açtım.Karşımda postacı.Elime bir mektup verdi.Üstünde şerife yazıyordu.Mektubu aldığım gibi kapıyı kapatıp mektubu okumak için odaya gittim.Ve evet korktuğum başıma geldi.Eşim ve oğlum’un şehit haberini aldım.O an dünyam başıma yıkıldı.Geçmiş gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti.Ama artık ağlama’nın bir faydası yoktu artık.Bundan sonra oğlum ve küçük kızım için ayakta dimdik durmak zorundaydım.Türk milleti eğer siz huzurlu bir şekilde bu yaşayorsanız bu Kemal Atatürk ve silah arkadaşları sayesinde.Onları be bizleri sakın unutmayın..