Annemle bir günlüğüne yer değiştirseydim, ona okul hayatı ve bana da hastane hayatı çok zor gelirdi. Yani bir düşünün insan sabah yedide kalkıp akşam 6.00’ya kadar hastalara bakar mı? Ya da sekiz saat boyunca tekrar tekrar dersleri işlemek mi? Bir günlüğüne kolay gözükebilir ama bu işleri yıllarca yapanlar var….
Ve şuan saat 23.55 yani 5 dakika sonra gün başlıyor. Çok heyecanlıyım nedense ama annem tam tersi, rahat. Okula çok önceden gittiği için herhalde. Ve 3.. 2.. 1.. Başla! Herkes yatağına gitti ve uyudu. Ben de aynısını yaptım ama annem telefonuma gizli gizli alarm kurmuş. HEM DE 5.00′ e. Beni 5.04′ te görünce kikirdemeye başladı. Ben resmen ona dehşet içinde bakıyorum. Neyse… Artık gün başladı. Tabii ki araba kullanmayı bilmiyorum ama babam beni ofisine bıraktı. O da bir doktor. Bilgisayarda tüm gün garip ve anlaşılmaz dosyalara baktım ve bu iş acayip sıkıcıydı. Bir yandan da annem arkadaşlar ediniyor, eğleniyor. İnsan eski bir anını yeniden hatırlayınca bu kadar mutlu olur? Her neyse saat 15.57 , yani mesai bitmek üzere. Annem herhalde matematik dersinde. Babam beni götürüyor eve. Annem de servis ile yolda. Eve geldiğimde ona zor ama sıkıcı günümü anlatıyorum. O da derslerde yaptıklarını anlatıyor ve gün bitiyor. Eğlenceliydi ve bir daha yapmak isterim.