Kahve Çekirdeğiyim

Hayat zor geçiyordu yaşam mücadelesi vermek hem de her gün o kadar zordu ki insanlardan kaçmak… Çok korkuyordum ya beni de seçerlerse diğer arkadaşlarım gibi ben de gidersem. Böyle uzun uzun düşünürken hayallere dalmıştım. Hayalimde, ben de bir insandım gün boyu okulda durduktan sonra eve gelip ödevlerimi yapıyordum. Biliyordum bu gayet klasik ve normal sizin için sıkıcı ama benim için çok eğlenceliydi. Daha sonra ise yemek yiyordum hem de ilk kez! O kadar güzeldi ki anlatamam keşke her zaman yemek yiyebilsem ama hemen hayallerden çıkmam gerekti çünkü ben bir kahve çekirdeğiyim. Bir de bakmışsın ki kafenin o kötü uğultusunda biri beni avcunun içine almış kafamın içinde deli sorular, acaba beni alan kimdi? Yoksa beni de arkadaşlarım gibi yapacaklarsa? Çok korkuyordum ama sorularıma kendim cevap bulmalıyım. Evet, dedim içimden her şeyin bittiği yere geldim, artık ben de arkadaşlarım gibi gideceğim demişken bir tane kız çocuğu beni masaya bıraktı ve bana gülmeye başladı. Kulağıma ”canım arkadaşım” diye fısıldadı ve ikimizin de suratında tatlı bir tebessüm oluştu.