Günler hızla geçiyordu, benim hayatımda ise her şey çok yavaştı. Sabahları uyanamıyor, geceleri ise geç saatlere kadar uyumak istemiyordum. Bu durum okul hayatımı çok etkiliyordu. Yine bir gün okuldan eve geldiğimde o kadar yorgundum ki hiçbir şey yapmamaya kararlıydım. Bir ara yerimden kalktım ve çantamı boşaltmaya niyetlendim. İşte o anda bir ses duydum, sese doğru yaklaşmaya karar verdim. Bu ses dışarıdan geliyordu. Pencereye yöneldim, evimizin bahçe kapısının önünden ağlayan bir kedi gördüm ve onun için bir şeyler yapmaya karar verdim. Buzdolabından süt ve ekmek alıp aşağı indim. Kedinin yeşil gözleri, siyah kabarık tüyleri vardı. Belli ki gözleriyle bana bir şeyler anlatmak istiyordu.
Hemen önüne getirdiğim yiyecekleri koydum ama kedi yemiyordu ve acı acı miyavlamaya devam ediyordu. O sırada yanından yan kafede çalışan garson abi geçiyordu. Ben hemen atıldım ve garson abiye bu kedinin bir sahibi olup olmadığını sordum. O da hüzünle ”Rüştü Amca’nın kedisi Kömür.” dedi ve cümlesine devam etti. Ben ise inanılmaz bir merak içindeydim. Rüştü Amca’yı kısa süre önce kaybettik, kedisi ise şimdi sokakta yaşıyor. Ona ne kadar yemek versek de acısını dindiremiyoruz. Onun Rüştü Amca gibi onu sevecek bir aileye ihtiyacı var. ”Sen bu kediyi sahiplenmek istemez misin?” dedi.
Kediye bir taraftan çok üzülmüştüm ama annemleri bu konuda ikna edip edemeyeceğimi bilmiyordum, garson abi de kararsızlığımı anlamıştı, düşüneceğim dedim ve eve gittim. Annemin gelmesine çok az bir zaman kalmıştı. Kömür’ün heyecanıyla benim bütün yorgunluğum geçmişti. Zaman bir an önce aksın istiyordum. Annem çok geç kalmıştı. Kapı çaldı annemle babam Kömür ile içeri girdi. Çok heyecanlanmıştım ama bir taraftan da ne olduğunu çok merak ediyordum. Biraz önce konuştuğum garson abiyi annemle babam yakından tanıyormuş, kedi ile ilgilendiğimi ve onu çok istediğimi düşünmüş. Annem ve babam da benim sorumluluk almam için yeterince büyüdüğümü düşünmüş ve bunun benim için çok iyi olacağına karar vermişler.
Kömür hayatımıza renk katmıştı. Onunla geçen her gün çok maceralı geçiyordu ve mutluluğum derslerime de yansımıştı. Kömürlü güzel günler bizi bekliyordu…