Dünyanın Yok Oluşu

Merhaba benim adım Murat. Ben bir bilim insanıyım. Çok da başarılıyım. Kendim robot yaptım ve bana çok yardımcı oluyor. En iyi arkadaşım o. Onun adı Bob. Onunla çok güzel şeyler icat ettim. Küçüklüğümden beri hayal ettiğim şey bir ışınlayıcı icat etmekti. Böylece hiç kimsenin arabaya, uçağa, gemiye ihtiyacı olmayacak; on saniyeden kısa sürede istediği yere gidebilecekti. İlk başta Bob ile özel tesisimize girdik, hazırlamaya başladık. Sandığımızdan daha uzun sürdü çünkü Mars’taki nötron kristalini almamız gerekecekti o yüzden Ali’yi çağırdım. O da bir bilim insanıydı. Bize yardım etmeye karar verdi ve uzay roketi inşa etmek zorunda kaldık. On ay sonunda inşa edebildik. Sonunda Mars’a uçmaya hazırdık. Sevinçle uzaya kalkış yaptık. Mars’a ise on iki  ay sonunda geldik ve nötron kristalini alıp geri dönmeyi planlıyorduk ta ki karşımıza uzaylılar çıkana kadar. Ufolarında ise çok gelişmiş teknoloji silahları bize doğrultmuşlardı. Çok korkmuştuk ve Dünya’ya dönmeye karar verdik. Dünya’ya geldiğimizde Dünya değişmişti. Hemen ışınlayıcıyı hazırlamak için tesise gittik ve ışınlayıcıyı hazırlıyorduk ama Bob bana dedi ki “Nötron kristali çok tehlikeli dünyanın yok olma ihtimali yüzde elli bir.” Ben ”Bu işi yapmalıyız.” dedim ama emin olamadım. Ali ise “Son kararın mı?” dedi. Ben de ”Evet.” demekle yetindim. Bunun sonucunda Dünya’nın yok olma ihtimalini göze almıştım.